De pure power van spits Lineth Beerensteyn
Oranje speelt play-offs tegen Zwitserland om één WK-ticket. Spits Lineth Beerensteyn (22) is dicht bij een basisplaats.
Ze kon er vroeger niet eens van gedroomd hebben, want het bestond gewoon nog niet. Als meisje een belangrijk doelpunt maken voor het Nederlands elftal, in een vol stadion in Breda. „Dat was zo’n ontlading”, kijkt Lineth Beerensteyn terug op haar treffer vorige maand thuis tegen Denemarken. Zie haar na de rake kopbal stralend ploeggenoot Daniëlle van de Donk optillen. „Dat is hoe ik ben. Als ik er mag staan, ben ik hartstikke blij. Dan wil ik het zo goed mogelijk invullen en mezelf trots maken. Dat je dan ook zoveel andere mensen trots maakt, is alleen maar mooier. Kippenvel.”
Ineens was ze er, de net 22-jarige aanvalster van Bayern München. Openingstreffer in de thuiswedstrijd, uitblinker en twee goals in Denemarken (1-2). Natuurlijk, ze scoorde eerder tegen Noord-Ierland en Ierland. Maar nu brak Beerensteyn door voor een miljoenenpubliek. Razendsnel en onvermoeibaar, 1,61 meter pure power. Ze hield Vivianne Miedema, de vaste doelpuntenmachine van Oranje, op de bank. En wie weet speelde ze zich in de basis voor de finale van de play-offs tegen Zwitserland, waarin Oranje deze vrijdag (Utrecht) en komende dinsdag (Schaffhausen) strijdt om een ticket voor het WK van 2019 in Frankrijk. „Ik heb goed gespeeld ja, dat wel.”
Concurrentiestrijd om de spitspositie van het Nederlands elftal aan de vooravond van twee cruciale interlands, het vrouwenvoetbal krijgt nog steeds nieuwe dimensies. De gouden aanval van het EK - Shanice van der Sanden, Miedema en Lieke Martens - is niet langer onomstreden. „Ik ben in vorm en volgens mij weet iedereen dat”, solliciteert Miedema in het AD naar een basisplaats. Haar cijfers zijn onovertroffen: 51 goals in 66 interlands, bij Arsenal scoorde ze nadat ze was gepasseerd in Oranje zeven keer in vier duels. Beerensteyn is minder ervaren in het spel met de media dan leeftijdsgenoot Miedema, die al doorbrak in 2013. Ze houdt zich op de vlakte over een basisplaats. „Ik weet het niet, ik doe mijn best. De keuze is aan de trainer.” Grote woorden zijn sowieso niet aan haar besteed. Concurrentie met Miedema? „Als teamgenoten gaan we goed met elkaar om, daarin is niets veranderd. Vivianne en ik kennen elkaar al lang. Toen we 13 waren, werden we al opgeroepen voor Nederland onder 15.”
Goeie gasten
In die tijd voetbalt Beerensteyn nog tussen de jongens bij DHC, aan de Brasserskade in Delft. „Heb ik zeven jaar gedaan, superleuk. Die gasten waren net allemaal broers van me. Goeie gasten. We speelden hoog, hoor. Altijd divisie, landelijk. Ik was toen centrale verdediger.”
Het scheelde niet veel of ze was nooit bij een club gaan spelen. „Mijn moeder wist niet dat meisjes ook op voetbal konden. ‘Dat is voor jongens’, zei ze dan. Daarom zou ik eigenlijk op atletiek gaan.”
Vrouwenvoetbal een ‘witte’ sport? „Dat is een periode geweest, maar nu zit er zeker een stijgende lijn in. Er zijn zoveel meisjes die op voetbal gaan.” Zelf groeit ze in de Haagse wijk Ypenburg op met de bal. Vader en broers voetballen ook. „In mijn hoofd was ik altijd voetballer. Toen ik eenmaal hoorde dat meisjes met jongens mochten voetballen, was de keuze niet moeilijk meer.”
Vrouwelijke toppers kent ze dan nog niet, haar idool kan er maar één zijn. „Ronaldinho, van hem was ik wel echt fan. De manier waarop hij speelde, wat hij allemaal met de bal kon. Een genot om naar te kijken. Ik probeerde zijn bewegingen na te doen, had ook veel shirtjes van hem.”
Bijna terloops komt ze via de Braziliaanse wereldvoetballer van 2004 en 2005 tot de kern van de liefde voor haar sport. „Voetbal is natuurlijk genieten. Ronaldinho genoot echt van wat hij deed. In dat opzicht is hij zeker een inspiratiebron.”
Beerensteyn is vanaf 2011 een opvallende verschijning op de velden van het Voorburgse Wilhelmus, waar ze al op haar vijftiende traint met haar volgende club, eredivisionist
Voetbal is natuurlijk genieten. Ronaldinho genoot echt van wat hij deed
Het niveau is bij Bayern München veel hoger dan de Nederlandse top. Ik ben veel fitter geworden
ADO Den Haag. Jonger dan de rest en kleiner. Maar wat een drive, wat een pure snelheid. Haar trainster is Sarina Wiegman, de huidige bondscoach. „Met haar is het allemaal begonnen. Ik weet nog goed dat ze toen al tegen me zei: ‘je moet hard blijven werken, dan kun je de top halen.’ Mooi dat ze nu weer mijn trainster is.” De centrale verdediger verhuist naar de aanval en begint te scoren. „Ik zou nooit meer terug willen.”
Inmiddels speelt de Haagse na een tussenstap bij FC Twente al voor het tweede seizoen bij Bayern München, waarmee ze onlangs de laatste acht van de Champions League haalde. „Ik ben een familiemens, het was niet eenvoudig om weg te gaan en op mezelf te wonen.” Maar met Nederlandse ploeggenoten Jill Roord en Jacintha Weimar voelt ze zich thuis in Beieren. Ook qua voetbal. „Het niveau is veel hoger dan de Nederlandse top. Fysiek ben ik gegroeid, ik ben ook fitter. De voetbalcultuur is echt anders. Alles draait om mentaliteit en hard werken.”
Neem de twee kopballen waarmee ze vorige maand zelfs insiders verbaasde. Bij ADO had Wiegman ooit geroepen dat ze niet kon koppen. „Toen dacht ik: ‘ik ben 1,60, dat koppen komt wel een keer.’ Maar nu zijn we er bij Bayern veel mee bezig. Maakt niet uit hoe groot je bent, ze willen dat iedereen goed kopt. Dan is het mooi dat je jezelf mag belonen met twee kopdoelpunten. Dat was geen toeval.”
Als spits of op de vleugel („ik kan op beide posities spelen”) wil ze zo snel mogelijk een vaste waarde zijn in Oranje. „Ik moet hard werken en mezelf blijven verbeteren om een plek te veroveren. Dat is je doel, daarvoor ben je op voetbal gegaan. Ik heb het gevoel dat ik steeds dichterbij kom.” Het gouden EK van 2017 maakte ze mee als reserve. „Dat was een droom.” Zwitserland verslaan en dan als basisspeler naar het WK? „Daar gaan we alles voor geven.”