‘Wij hebben onze maatschappelijke bijdrage geleverd’

Fabian de Bont Edwin: „Wij zijn allebei in Rotterdam opgegroeid en hebben elkaar leren kennen op de middelbare school. Trudy ging economie studeren en ik tandheelkunde.” Trudy: „Na het afstuderen zocht Edwin een praktijk. Het werd Westerbork. Er was al een tandarts, hij zei: ‘kom maar bij mij.’” Edwin: „Dertig jaar lang heb ik de helft van zijn praktijk gehuurd.” Trudy: „Totdat er uitgebreid moest worden.” Edwin: „Zes jaar geleden wilde de neef van mijn compagnon de praktijk overnemen. Hij was net afgestudeerd, maar ik had dertig jaar gespaard. Ik wilde graag een milieuvriendelijke praktijk neerzetten, dus toen ging ik het zelf doen.” Trudy: „Jij wist supergoed wat je wel en niet wilde.” Edwin: „We hebben nu twee praktijken in het dorp. Als we het samen hadden gedaan, was er nu één grote praktijk. Mensen wonen toch op een dorp vanwege dorpse omstandigheden – die kleinschaligheid.” Trudy: „Edwin heeft vaak hele gezinnen in de behandelkamer. Dan behandelt hij het kind en kletst-ie met pa en ma.” Edwin: „Sommige mensen heb ik al dertig jaar in de praktijk, van kinds af aan.” Trudy: „Als jij vandaag een patiënt hebt die zegt: ‘mijn vader is ziek en moet een