Column Auke Kok
Amsterdam is veranderd in Panter City
Op een jack van namaakbont van een fietsend meisje bij het Mr. Visserplein. Op een broek met wijde pijpen van een vrouw van naar schatting dertig op de Blauwbrug. Op een wollen rok die uitstak onder een halflange jas op het Spui. Op een legging van een wachtende bij de kassa van de supermarkt in de Jodenbreestraat. Op de handschoenen van een meisje met paardenstraat bij de Overtoom. En nou niet denken dat alleen jonge vrouwen zich tooien met de alomtegenwoordige panterprint: ik zag ook al een behoorlijk oude dame achter haar rollator, tot haar kennelijke tevredenheid geheel verpakt met pantermotieven op een jas die reikte tot haar enkels. Die gebrilde vrouw te Diemen, in panterblouse met glitters, was ook niet piep meer. Ook vermeldt mijn panterdagboek een vrouw op leeftijd bij de abri van de Amstelveenseweg in een gewatteerde korte panterjas onder grijs haar. Tikkeltje ordinair, maar ze kon het hebben. In de toch nauwelijks volks te noemen Utrechtsestraat schittert een compleet panterbroekpak in een etalage.
In de toch nauwelijks volks te noemen Utrechtsestraat schittert een compleet panterbroekpak in een etalage
A an sommige trends valt niet te ontkomen en dat geldt in extreme mate voor de vrouwen van Amsterdam die volgens een geheime afspraak hebben besloten met zijn allen tegelijk iets panterachtigs aan te doen. En als het echt niet anders kan, dan maar op een draagtas, want ook die zag ik al tijdens een weekje notities maken. Vraag is natuurlijk: is het juist in de stad uitdagend, of gewoon leuk, om naar een roofdier te verwijzen dat ’s nachts eenzaam op jacht gaat? Voelt een vrouw zich juist in de stenen jungle geprikkeld zich in toefjes Afrikaanse en Aziatische jungle te hullen? Misschien is het niet toevallig dat zowel The New Yorker als
The New York Times zich al bezighielden met de oprukkende pantervrouwen – in hun stad was de leopard print afgelopen winter al koning. Afgelopen zomer ook trouwens, de panterbikini’s en pantersandalen indachtig. Het is daar en hier klokkie rond Panter City. Volgens deskundigen ligt de sexyness ervan in een mix van luxe en ordi, van zacht en gevaarlijk, van Jacky Kennedy anno 1962 en, maar dat heb ik niet met eigen ogen gezien, echt niet, Roxeanne Hazes in een werkelijk imposante zwangerschapsjurk anno 2018. Christian Dior schijnt de overgang van panterbont naar panterprint op zijn geweten te hebben. En nu zitten we er voorlopig aan vast. Na de panterwinter zal een pantervoorjaar ons deel worden, let maar op.
Ik zag panters op haarbandjes, op shawltjes dwarrelend in de lauwe najaarswind, op schoenen en laarsjes en paraplu’s. Als je erop gaat letten word je er mesjokke van.
Vroeger op de muts van dictator Mobutu en nu om de schouders van een jonge moeder die haar kind naar school fietst op de Willemsparkweg: hoe raadselachtig is dat? Of is dat het juist: een verenigend motief in een geïndividualiseerde omgeving? Rijk en arm, iedereen panter? Tijd dat iemand daar eens op afstudeert.