Na de stomende seks ging Geert z’n collega stalken
In kamer 6 lieten ‘Henk en Jolanda’ onder meer slippers en een zonnebril achter, waardoor het leek alsof ze terug zouden komen. et politiedossier leest als het script van een pornofilm. Met twee collega’s van een installatiebedrijf in de hoofdrol. Hij monteur, getrouwd, een gezin; zij receptioniste en alleenstaande moeder van twee dochters. Als bij haar thuis in Aalden in Drenthe de verwarming is uitgevallen, komt hij die maken. Ze hebben stomende seks en sturen elkaar foto’s. Lichaamsnaakt, dildo, damesslip met mannenvocht.
Maar dan ontdekt de eega de affaire. Monteur Geert vertelt dat hij wil stoppen, maar uiteindelijk zet zijn minnares er op 5 april 2018 een punt achter. Hij denkt dat zij een ander heeft en maakt haar uit voor „vieze kankerhoer”. Totdat hij spijt krijgt. Hij belt, appt, stuurt berichten via Facebook en probeert ook via ouders en vriendinnen tot haar door te dringen.
De receptioniste heeft dan al bij de politie aangifte gedaan van stalking. Overspelige werd verdachte, minnares slachtoffer. Als Geert blijft bellen en appen en zich ophoudt bij haar huis, voert de politie „een stopgesprek” met de monteur. Maar ook „even daarna” blijft Geert, bekent hij tegenover de politierechter, aandringen op contact.
Ook zou hij tientallen dreigementen hebben verstuurd, beweert de receptioniste. Anoniem, vanaf niet getraceerde mailadressen en prepaidtelefoons. Als zij niet zou betalen, dreigde de afzender foto’s publiek te maken, onder meer via de school van haar dochters. „We hebben nog een fijne foto van je met van die lekke platte banden van je in de douche. En wat van je paarse vriend.” Gevolgd door een emoticon van een vuurwapen en de boodschap: „Je mag je vriendjes ook inschakelen hoor, daar hebben we een verrassing voor.”
Dit is een poging om iemand geld afhandig te maken, oordeelt de officier, „door te dreigen een geheim openbaar te maken”. Het gaat om chantage zoals bedoeld in artikel 317 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht. Opgeteld bij het feit dat „meneer negen maanden lang opzettelijk en wederrechtelijk inbreuk heeft gepleegd op iemands persoonlijke levenssfeer” eist hij 210 uur werkstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie maanden. Met drie jaar proeftijd „want dit zit heel diep”.
Wat vindt u hiervan, wil politierechter Monte van Capelle weten.
„Ik heb geen rare berichten gestuurd”, antwoordt de monteur.
Maar de politie heeft de dreigementen onderzocht, werpt de rechter tegen, en het slachtoffer zegt dat het uw taalgebruik is en alleen u haar intieme details kent. Geert: „Ze kan wel meer zeggen. Ik ben niet verantwoordelijk.”
Hollywood
De receptioniste is er ook. Ze heeft een weekend ondergedoken gezeten, vertelt ze in haar slachtofferverklaring. „Geert is een gestoorde man”, zegt ze. „ Hij verstikte me. Terwijl de meiden boven lagen te slapen, zat hij met een pistool aan zijn broekriem in de stoel. Toen ik het had uitgemaakt, stond hij met messen op de stoep. Ik was doodsbang voor hem.”
De verdachte kan zich niet langer inhouden: „Ik heb haar nooit bedreigd. Niet met een mes, niet met een wapen.” Happend naar adem: „Mevrouw moet naar Hollywood gaan.”
Direct sneert de politierechter terug, hij was in een vorig leven hoofdofficier van het parket Noord-Nederland: „Dit wil ik niet horen. U misdraagt zich hier op een
Hotel Marcant in Tubbergen.
Monte van Capelle politierechter hele vervelende manier.” Hij verheft zijn stem, de zweep gaat erover: „We hebben erover gedubd deze zaak door te verwijzen naar de meervoudige kamer. Uit de stukken blijkt een zeer forse verdenking tegen u. Hier lusten de honden geen brood van.” Staat de straf al vast? Advocaat Willem Schoo eist vrijspraak. Bewijs voor afpersing of chantage ontbreekt, betoogt hij. Dat het slachtoffer in de anonieme berichten de hand van Geert herkent, doet hij af als „een gedachtenspinsel. Het is ook binnen het bedrijf bekend dat mevrouw platte borsten heeft.” Evenmin heeft zijn cliënt deze vrouw negen maanden lang gestalkt. Tot ver in maart appten ze als geliefden, over seks en de dochters, dat heeft de politie zelf vastgesteld. De raadsman: „Pas na 5 april heeft mijn cliënt herhaaldelijk telefoontjes gepleegd en appjes gestuurd omdat hij iets naars had gezegd en dat wilde uitpraten.”
De verdachte krijgt het laatste woord, maar hij heeft „niks toe te voegen”. Monteur Geert krijgt een werkstraf van 50 uur en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van drie jaar en mag net zolang het dorp van zijn ex niet in. De politierechter acht een maand stalking bewezen, voor de chantage ontbreekt bewijs. Streng: „Dat zegt niks over mijn overtuiging. Het ligt zeer voor de hand dat u het was, alleen kan ik dat net niet bewijzen.”