In de mand

Verdrietig brengen wij onze eerder die dag overleden hond Donna naar het dierencrematorium. De regen en het industrieterrein stemmen extra somber. De medewerker heet ons met zachte stem van harte welkom. Een verdrietige mevrouw verlaat het pand als wij binnenkomen. Het definitieve afscheid van een huisdier is gewoon echt heel pittig, zo merken wij ook. Wanneer ik een paar dagen later de as van Donna kom ophalen is de confrontatie met een mevrouw die fluitend op de fiets wegrijdt van het crematorium met een blaffende hond in de fietsmand dan ook heel onverwacht. Lezers zijn de auteur van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl