Dienstvaardige die in stilte goeddoet

Er is één auto die Bas van Putten maar niet kan onthouden. Hoewel hij hem van haver tot gort kent.

In een autoquiz zou ik me na een leven lezen over auto’s en honderden testritten aardig staande moeten houden. Ik zou obscure merken moeiteloos identificeren, jaartallen foutloos opdreunen. Auto’s waarvan u het bestaan niet had vermoed zou ik op een biervilt onbeholpen maar herkenbaar kunnen schetsen.

Toch is er één auto die zichzelf blijft wissen uit mijn databank, die ik onmogelijk kan onthouden; de Nissan Leaf. Terwijl hij in mijn geheugen gegrift zou moeten staan. Ik ken hem van haver tot gort. Ik reed de eerste Leaf van 2011, een paar jaar later het gefacelifte model met de tot 30 kwh gegroeide accu; in 2018 besprak ik voor deze krant de Tweede Generatie. Maar ik zou hem niet uit het hoofd kunnen natekenen. Ik kan me zelfs de kleur van de testauto niet meer herinneren, die twee maanden geleden op mijn oprit stond. Ik geloof dat het wit was, maar het kan ook donkergrijs zijn geweest. Het dashboard? Vraag niet verder. Als verdwijntruc is de Leaf een meesterwerk.

Ere wie ere toekomt. De EV die vóór de Tesla Model S op de markt kwam is een historisch monument.

Over de nieuwe Leaf met zijn 40 kwhaccu was ik dik tevreden. Op een ijskoude dag leek een actieradius van 250 kilometer realistisch. Ik ben vergeten waar ik reed, maar aan de hand van mijn bespreking kan ik getuigen dat ik de auto zonder eigenschappen niet op slechte eigenschappen kon betrappen. Voor 35 mille was hij een kansrijk aanbod in een klasse waarin hij jarenlang het rijk alleen had, ruim en royaal belegd genadebrood voor de pragmaticus die zich geen Tesla kon veroorloven. In 2018 was hij de best verkochte EV van Europa.

Spoedgeval

Dat monopolie is hij kwijt. De geraffineerdere Volkswagen e-golf met een vergelijkbare actieradius is vooruitlopend op de komst van de modernere VW ID.3 afgeprijsd naar nog geen 35.000 euro, en via de importeur privé te leasen vanaf 300 per maand. In de prijsklasse van 40- tot 45.000 euro flitsten de Koreaanse stekkerwagens van Kia en Hyundai hem voorbij met een bereik van ruim 400 kilometer. Peugeot heeft voor 36 mille de e-208,

Renault voor ongeveer hetzelfde geld de nieuwe Zoe. Onder de 30.000 euro begint enige beweging te ontstaan. Goedkope EV’S van VW en Skoda zijn in aantocht. Over de Chinese MG ZS, waarmee ik nog moet kennismaken, hoor ik positieve berichten. Kortom: de Leaf met een fors groter uithoudingsvermogen was een spoedgeval.

Daar is hij dan. De E+ heeft met 217 pk 70 pk meer vermogen dan de standaardleaf. Hij trekt in 7,1 seconden naar de honderd en komt met een 62 kwh-accu volgens de Wltp-norm 385 kilometer ver. Voor die emolumenten berekent Nissan een toeslag van 11.000 euro op het basismodel met 40 kwh-accupakket. Is hij zijn meerprijs waard?

Het antwoord heeft ook mij verrast.

Het is ja met een stevig maar. Zijn beloften komt hij na. Met enige beheersing haalt hij de toegezegde 385 kilometer. Toch ervaar je de op papier aanzienlijk betere prestaties onderweg ternauwernood. De oorzaak: lichaamsvet. De E+ is ruim 150 kilo zwaarder dan de standaard Leaf en die extra ballast voel je. Hij gaat vrij lomp door bochten die de instapversie vloeiend en dynamisch neemt. Het is in orde, maar gooi niet onverhoeds het stuur om. Door zijn massa lijkt het effect van rijgedrag en trajectkeuze op het stroomverbruik bij de E+ bovendien groter. Een snelwegrit van 26 kilometer met een volle accu kost me 7 procent van de accucapaciteit en 31 kilometer actieradius, terwijl een kalm gereden route binnendoor van 22 kilometer maar 13 kilometer van de range snoept.

De relaxmodus ligt hem duidelijk beter. Dat is in zijn geval geen schande. De Leaf is toch geen scheurauto. Nissan is er het merk niet naar bij klanten zondige begeerten op te wekken. Het maakt de auto wel zo sympathiek. Wat meestal bloedsaaie mensen tegenwoordig inspiratieloos noemen, is in Japan nog gewoon een ander woord voor nuchter. En het zijn niet de minst verdienstelijke types die we als mensheid glad vergeten. De Leaf E+ behoort tot de zeldzame dienstvaardigen die nog in stilte goed doen. Al rijd ik net zo lief de Leaf met kleine accu. Misschien moet ik er uit solidariteit een op de zaak zetten. Onthoud ik hem tenminste, eindelijk.