Eén van de vijf ‘klimaattafels’ had een studente als voorzitter
Het Rotterdamse klimaatakkoord werd aan vijf ‘klimaattafels’ gesloten. Een van de tafelvoorzitters is een student: Esmee Tanis.
Sinds vorige week heeft Rotterdam een klimaatakkoord. Bijna vijftig deals tussen bedrijfsleven, overheid en instellingen moeten Rotterdamse Co2-uitstoot tot 2030 halveren. Tussen de vijf architecten – de meesten gepokt en gemazeld in de klimaatwereld – zat één opvallend jonge: de 21-jarige Econometriestudente Esmee Tanis.
Voor haar dit keer geen zomer waarin ze, zoals de meeste studenten, lekker kon chillen in de hitte. Ze belde, overlegde, organiseerde sessies en schreef, achter haar laptop, in diezelfde hitte aan het klimaatakkoord. Hoe werd ze klimaattafel-hoofd, en is ze tevreden? „Ik ben trots. Nu moeten we bewaken dat het echt uitgevoerd wordt.”
Hoe belandt een 21-jarige student aan de klimaattafel?
„Gewoon, door te vragen. Wethouder Arno Bonte [energietransitie, Groenlinks] was een jaar geleden op de campus van de Erasmus Universiteit om de ruimte van de Erasmus Sustainability Hub te openen. Ik raakte met hem in gesprek als bestuurslid van de hub, een club studenten die zich inzet voor duurzaamheid.
„Wij wilden graag concreet bijdragen aan de stad. En dat doe je niet alleen op Woudestein met – hoe belangrijk, leuk en relevant ook – guerrilla-tuinieracties of vegan-kookcursussen. Dus wij vroegen naar samenwerkingsmogelijkheden. Bonte vroeg ons een paar maanden later om de consumptietafel te leiden en wij zeiden natuurlijk ja.”
Moeten we je zien als de Rotterdamse zus van Greta Thunberg?
„Absoluut niet. Ik ben niet zo activistisch – door mijn Goeree-overflakkeese nuchterheid misschien. Pas toen ik op kamers ging en met een vegetarische huisgenoot woonde, verdiepte ik me door haar in het klimaat. Ik zal nooit een Greta worden, al heb ik respect voor haar en clubs als Extinction Rebellion. Maar ik hou van oplossingen bedenken.”
En hoe ging dat?
„Het was een behoorlijke klus, ik had geen idee hoe ik het aan moest pakken. Ambtenaren bekenden achteraf dat ze ons eerst vooral als bijzettafeltje zagen, zij wisten op het begin ook niet hoe we het beste konden samenwerken. Maar uiteindelijk kreeg ik veel positieve reacties en zien ze ons als volwaardige tafel.”
Wat is de meerwaarde van jongeren bij zo’n akkoord?
„Voor onze generatie is nadenken over duurzaamheid, meer dan bij wie ook, een vanzelfsprekendheid. Wij groeien op in een deeleconomie en met het besef dat we niet eindeloos kunnen consumeren. Ik merkte het toen ik in het bestuur zat van de hub: als geen ander thema heeft het urgentie onder studenten.
„De generatie voor ons – die nu aan de knoppen draait – kon consumeren in overvloed. En zij zullen ook niet zoveel van merken van de gevolgen, zoals de uiteindelijke zeespiegelstijging. Maar wij gaan dat wél meemaken, daarom is het is goed dat wij meepraten.
„En we hebben een frisse blik. Toegegeven: deels is dat naïviteit en onbekendheid met regels, geld en politiek. Maar bekendheid daarmee beperkt je ook. Wij bedachten bijvoorbeeld: Rotterdam is zoveel steen, kunnen we niet wat stoeptegels uit de grond trekken en gras planten? De ambtenaren zagen meteen regels die dat tegenhielden, en terecht. Maar zo komen wel alle opties op tafel.”
Hoe zien we jullie terug in het akkoord?
„Zonder ons zou er überhaupt geen consumptietafel zijn geweest: pas door ons kwam Bonte op het idee. Met deze tafel sloten we vijf deals. We willen in studentenflats gft-afval inzamelen, laten onderzoeken hoe we Rotterdammers kunnen stimuleren meer plantaardig te eten, de universiteit wordt klimaatneutraal, we hebben maaltijdpakketten van eten wat anders afval zou zijn in ruil voor vrijwilligersuren en we gaan samenwerken tegen verspilling.”
Wat levert dat op voor de halvering van de Co2-uitstoot in 2030?
„Bij de onze tafel is dat lastig meetbaar. De Co2-reductie van minder vlees eten bijvoorbeeld levert niet meteen in Rotterdam minder uitstoot op, maar ik geef toe dat de consumptie een bescheiden bijdrage levert op het geheel. De grootste opgave ligt in de haven en industrie die ook voor 90 procent verantwoordelijk is voor de uitstoot.
„Veranderingen in consumptiepatronen zijn daarmee niet minder belangrijk voor Rotterdammers zelf. Het is gezonder en pakt het ook financieel voordelig uit; voor mij als student is het een geldbesparing. Dat geldt voor het hele akkoord: het gaat óók om het verbeteren van je leefomgeving door een schonere lucht en meer groen.”
Veel deals lijken vrijblijvend of zijn intenties. Is het niet beter om harde afspraken te hebben?
„Ik wil benadrukken dat het een prestatie op zich is dat we als eerste stad zo’n deal sluiten, maar ik snap de kritiek en dat moeten we als voorzitters bewaken. We zijn nog lang niet klaar: het akkoord is een tussenstation, nu start uitvoering.”