Veertien biersoorten op tap, honderden ‘op fles’: hier ervaar je
Hij zet een glas aan zijn mond, maar zeggen dat hij drinkt zou zijn houding tekort doen. De man op de hoek van de bar drinkt niet, hij ervaart. Hij is. Met een onbeschrijflijke ernst laat hij het samenspel van water, mout, hop en kruiden op zich inwerken. Terwijl hij slikt gaat zijn blik naar het plafond, of nee, zijn blik gaat dwars door het plafond en eeuwenoude balken heen naar andere dimensies, naar de opperste smaakstratosfeer. Hij keurt, duidt, classificeert en keert dan weer terug in het café in de Raamsteeg. Aan zijn gelaatstrekken is niet af te lezen of het biertje lekker is. Hij is ‘lekker’ en ‘vies’ al lang voorbij, zo lijkt het. Peinzend neemt hij afscheid van de slok, zijn papillen komen tot rust. De man in zijn rode trui kijkt er voldaan bij: als een magazijnmeester die een nieuw voorwerp een mooi plekje in zijn stelling heeft bezorgd. Alles in orde.
Eenzaam maar niet alleen is hij, de drinker, een stilteeiland in een vol café.
Vroeger was café Gollem bijzonder vanwege de Belgische en Duitse bieren. In deze tijden van speciaalbier profileert het café in de binnenstad zich als hyperspecialist met veertien biersoorten op de tap en honderden ‘op fles’. De man in de rode trui kent er al vele, dat zie je zo. Boven zijn ringbaardje bekijkt hij het bord met exotische biermerken. Schaarbeekse Kriek Boon. Shadow Assassin. Peperwerf. Mort Subite. Bestelt er eentje om te proeven. Laat het weinige vocht ronddraaien alsof het wijn is en steekt zijn neus diep in het glas. Inhaleert, monstert het gedrag, de kleur van het bier, slaat het vastberaden achterover. Zit dan lang stil, alsof hij nadenkt over een Franse filosoof.
Doe maar een vol glas, gebaart hij. „Is dit Nederlands?” De barman knikt, zegt iets over de streek en de bereidingswijze. De informatie bevalt de kenner wel, ze lijkt de confrontatie met de bittertjes in zijn mondholte te verdiepen. Intens tevreden bekijkt hij het Nederlandse ambachtelijke bier. Hij mengt zich niet in de gesprekken om hem heen. De kenner heeft genoeg aan zijn smaak.
Denk nou niet dat hij opvalt met zijn zonderlinge gedrag: proeven en etiketten bestuderen is hier de norm. Velen doen het onder het praten door, met een vanzelfsprekendheid die het café tussen Spuistraat en Singel in een levendig soort studiezaal verandert. Het proeven maakt vriendelijk, het dempt de stemmen. Net als de bieren komen de mensen uit vele verschillende landen en iedereen praat met iedereen, want iedereen proeft. Probeert, is nieuwsgierig, wisselt ervaringen uit.
Een Australisch echtpaar buigt zich over twee glazen met koolzuurhoudend vocht. „Real malty”, zegt de vrouw. De man is dezelfde mening toegedaan: real malty.
„This stout is just amazing”, vindt een Amerikaan, wijzend op zijn kelkvormige glas met bruinzwart bier. Een Londenaar wil die stout ook proberen en even later heffen vijf klanten uit drie verschillende landen gebroederlijk het glas. Cheers!
Net als de bieren komen de mensen uit vele verschillende landen en iedereen praat met iedereen, want iedereen proeft