NDT: Sensueel strijdtoneel van liefdespartners

Gelukkig toeval? Of heeft het thema van Soir Historique van NDT, ‘de kamer als ruimte’, vorm en inhoud van de nieuwe choreografie van Edward Clug zodanig bepaald, dat het een perfecte combinatie vormt met Situation dat Hans van Manen bijna vijftig jaar geleden maakte? Want bijna een cover van Van Manens altijd nog indrukwekkende, ongebruikelijk expressionistische ballet over agressie en geweld. In de wereld, maar vooral in een relatie.

Aperture van Clug is lichter van toon, maar gaat wel degelijk over machtsverhoudingen tussen zes (potentiële) liefdespartners. Ook de ‘kamer’ is luchtiger. Net als bij Van Manen staat de ruimte als een toneel-op-toneel, maar waar het strijdtoneel van Situation zich tussen drie met uitvergroot millimeterpapier behangen wanden afspeelt, bestaan de muren bij Clug slechts in de geest: vier verticale linten geven de hoeken van de ruimte aan. Waar die linten elkaar op de vloer kruisen, wisselen de ontmoetingen elkaar af op ritmische, repetitieve pianoklanken van Milko Lazar. In het spel van aantrekken en afstoten volgt ieder zijn eigen strategie: de een hult zich kronkelend in mysterie (een hyperelastisch kledingstuk), de ander pronkt juist met aantrekkelijkheden, de volgende zoekt de fysieke verbinding. Hoogtepunt is de verleidingsdans van Chloé Albaret. Als de shirts halverwege zijn afgepeld speelt zij uitvoerig met haar piepkleine slipje, uitdagend, plagerig en ook een beetje verlegen.

Clugs heldere danstaal fluctueert tussen sensueel soepel en strak belijnd staccato. Opvallend is het inventieve actie-reactiepatroon van de choreografie. Het aantikken van een hand bijvoorbeeld (koddig tussen de benen door uitgestoken door een dubbelgevouwen danser) leidt direct tot een vervolg, het is een voortdurend heen en weer van energie. Tot slot laten de drie paren hun armen parallel roteren, tot ze boven hun hoofden tot stilstand komen. Met hun Van-Manenfähige, genotzuchtige snuif aan de oksel eindigt Aperture, een prachtige aanwinst.