Tonnekes winkel rijdt niet verder
Met haar rijdende supermarkt bracht Tonneke veel meer rond dan boodschappen alleen. Maar haar SRV-wagen is nu „kapotstuk”.
Tonneke (53) stopt de boodschappen voor haar klant in een plastic tas en loopt vanuit haar SRV-wagen meteen even mee naar de deur. Als daar blijkt dat de klant z’n huissleutel vergeten is, is ze niet te beroerd om een raampje in te tikken, zodat hij toch naar binnen kan.
Met haar rijdende winkel brengt Tonneke in Tilburg veel meer rond dan boodschappen: hulp, liefde en aandacht met Tilburgse bravoure. In de documentaire die over haar is gemaakt, De laatste der Mohikanen, is te zien hoe ze in haar wagen de schoenen van kinderen uit de buurt vult met cadeautjes. Een klant die dertig euro van vorige week heeft openstaan vertrekt weer met een nieuwe lading boodschappen en zegt monter: „Ik ga het zo doen: ik betaal deze week twintig euro en volgende week de rest.”
We zien hoe Tonneke semi-streng wordt toegesproken door haar boekhouder, omdat ze haar leveranciers niet kan betalen. En ja, zegt ze, terwijl ze achter het stuur van de wagen een shagje rolt, natuurlijk moet ze stoppen met roken.
Documentairemaker Max Ploeg maakte een liefdevol portret van Tonneke (Tonny Steenis, nu 54). Toen hij haar vorig jaar als 22-jarige student benaderde, snapte Tonneke niet zo goed wat hij kwam doen, maar dat het „iets voor school” was had ze wel begrepen. Dus dat moest dan maar. Ze schrok zich rot toen bleek dat ze centraal stond in een documentaire die in première ging op documentairefestival IDFA in Amsterdam. Daar vertelde Tonneke zondag na afloop van een vertoning dat haar wagen na een aantal reparaties nu echt „kapotstuk” is. Ze filmde zelf hoe hij werd weggesleept en postte dat op de Facebooksite, waar ze ook wekelijks aanbiedingen aankondigt. Extra pijnlijk omdat ze in de documentaire vertelt dat ze de hele wagen nog moet afbetalen.
Tonneke heeft een roerig leven achter de rug. Ze werd als kind afgestaan. In het pleeggezin dat haar opnam, mocht zij niet aan tafel eten, zoals de andere kinderen. Nadat ze voor de zoveelste keer in elkaar was geslagen door haar pleegvader, liep ze weg. Ze was een tijdje dakloos en stond bij de sociale dienst als ‘agressief ’ te boek. Ze is ook eens met haar auto op een politiebureau ingereden.
Maar als rondrijdende winkelier
doet ze met veel plezier iets voor „behoeftig Tilburg” zoals ze het zelf omschrijft. Haar boekhouder en sympathisanten zijn een crowdfundingsactie begonnen voor een nieuwe wagen. Tot die tijd bezorgt Tonny bij vaste klanten boodschappen in haar personenauto. Tien kilo aardappelen voor 6 euro.