Debuut Puigdemont

Het is in meerdere opzichten een zeer lastige opdracht die de Spaanse premier Pedro Sánchez moet vervullen om, na de val van zijn regering in februari vorig jaar, aan de macht te kunnen blijven. De Madrileen zag zich na twee parlementsverkiezingen gedwongen om compromissen te sluiten met uiterst links en met Catalaanse separatisten. Het resultaat: voor het eerst sinds de transitie van dictatuur naar democratie in 1978 krijgt Spanje een coalitieregering, en voor het eerst wordt de Spaanse arbeiderspartij in een regering op links gepasseerd, in de vorm van vijf ministers van Unidas Podemos.

Sánchez kan in het zeer gepolariseerde Spanje zo langzamerhand niet anders dan zich opwerpen als het gezicht van „een progressieve regering van de dialoog”. De 47-jarige sociaal-democraat betitelde afgelopen zondag zo zijn minderheidskabinet, vlak nadat hij zijn ministers had voorgesteld aan koning Felipe VI. De coalitieregering van PSOE en Unidas Podemos komt dinsdag voor het eerst in een ministerraad bijeen.

Het samenstellen ervan was met name een zaak van Sánchez zelf. Vooraf was alleen met Unidas Podemos afgesproken dat de coalitiepartner vijf ministers onder wie één vicepremier zou krijgen, in de vorm van partijleider Pablo Iglesias. Diens partner Irene Montero (Gelijkheid) en de beroemde socioloog Manuel Castells zijn opvallende gezichten uit de koker van Podemos. Castells

In het Europees Parlement juichten honderden Catalaanse sympathisanten Carles Puigdemont maandag toe. „Bon dia Estrasburg, hier zijn we dan, een historische dag!”, glunderde Puigdemont, boegbeeld van de strijd voor onafhankelijkheid. De Spaanse justitie wil hem vervolgen wegens ‘opruiing en misbruik van belastinggeld’.

Levend in ballingschap in België verwierf hij bij de EU-verkiezingen vorig voorjaar met twee companen EP-zetels. Maandag, met een half jaar vertraging door juridisch onderzoek naar de politieke status van het drietal, konden Puigdemont en Comín debuteren als Europarlementariër. Ze zijn door hun vlucht voor de justitie als balling nooit door een Spaanse rechter veroordeeld en genieten nu immuniteit. De derde, Junqueras, zit in een Spaanse cel. Volgens EU-recht verdiende hij als verkozene in het EP, maanden vóór zijn officiële veroordeling, dezelfde immuniteit. Spanje houdt Jungueras wegens zijn latere veroordeling gevangen.

„Spanje schendt de mensenrechten. Wat Junqueras overkomt, kan elke politieke dissident in de EU overkomen.”