De loonslaven beslissen over de vrije geesten

Mensen met vaste salarissen – ambtenaren – beslissen over de toekomst van mkb’ers en zzp’ers. Dan weet je dat er gezeik komt. Dit is doorgaans de realiteit, maar nu wordt er zo extreem ingegrepen in de levens van ‘vrije geesten’ dat er een tweedeling dreigt te ontstaan. NRC liet drie echtparen aan het woord die een dure aankoop hadden gedaan: een boot, kunst en een opblaas-jacuzzi (‘Ik dacht: fuck it, dat ding komt er gewoon’, 23/5). Verre reizen zijn uitgesloten, dus moet het geld aan anders iets worden besteed. Niets mis mee natuurlijk, zo’n artikel, maar menig zzp’er of gestreste ondernemer denkt dan al snel: wrijf het er maar in. Er zijn grofweg twee manieren om naar deze crisis te kijken. Eén: gezondheidszorg staat boven alles, of twee: economische schade leidt óók tot slachtoffers. Wie een vaste baan heeft neigt naar het eerste, ondernemers en vrije geesten naar het tweede. Maar de loonslaven hebben de touwtjes in handen. Deze disbalans creëert argwaan – zie diezelfde krant over complottheorieën. Wat drijft de machthebbers, denkt men dan. De steun van het electoraat op leeftijd? De behoefte aan controle? En waarom is de pers zo gefixeerd op het ic-leed? Omdat vooral ouderen hun bladen lezen? Veel columnisten tonen zich solidair met de vrije ondernemer, maar die zijn dan ook vaak zzp’er. Zo spelen er op de achtergrond heel veel belangen, ook bij mij. Egoïstisch? Misschien. Maar als steeds meer mensen zonder werk zitten, weet je dat er gezeik komt.