Op een skateboard door de zomerhitte
Wie midden in Skate Kitchen begint met kijken, zal moeite hebben om te bepalen of de film documentaire is of fictie. De beelden van de 18-jarige tomboy Camille, die met haar skatevriendinnen over het zweterige asfalt van New York vliegt, voelen vaak spontaan en realistisch. Niet verwonderlijk; documentaire-regisseur Crystal Moselle (The Wolfpack) kwam op het idee om een film te maken over een groepje vrouwelijke skaters, nadat ze twee van hen met een skateboard spotte in de metro. Ze wisselden nummers uit, werkte met hen aan een korte film en improvisatieworkshops.
Het resulteerde in haar eerste fictiescript dat opent met een bloederige val van Camille (Rachelle Vinberg) en de belofte van het meisje aan haar moeder dat ze haar skateboard aan de kant zal laten staan. Maar al snel trekt Camille naar het centrum van New York, waar ze wordt opgenomen door een groepje skatende meisjes die filmpjes van zichzelf op Instagram posten onder de naam Skate Kitchen. In shots waar de zomerhitte en liefde voor het skateboard afspatten zien we hen rondhangen, ollies uitvoeren – een sprong waarbij het skateboard aan de voeten blijft hangen – blowen, feesten en vrijen.
Beelden die geregeld doen denken aan de skatefilmpjes die de meiden zelf bekijken op Instagram, worden afgewisseld met realistisch aanvoelende dialogen. Er wordt een sfeervol portret geschetst van meisjesvriendschap. Tegelijkertijd krijgen we flarden mee van de moeilijkheden van deze tieners; van pogingen tot aanranding tot moeizame thuissituaties. Zo slaapt Camille door het conflict met haar moeder al snel niet meer thuis, maar op de bank bij vrienden.
De film meandert voort. Dat versterkt het gevoel dat je net als Camille toegang hebt gekregen tot een onbekende nieuwe wereld. Dat veel van de meiden onprofessionele acteurs zijn die een variatie op zichzelf spelen leidt niet af, maar zorgt voor extra realisme. Anderzijds verliest de film hierdoor na een tijdje aan frisheid.
Skate Kitchen duikt, in tegenstelling tot skatedocumentaire Minding the Gap (2019) slechts oppervlakkig in wat deze meisjes ontvluchten op en rond de skatebaan. Op Camille na kom je weinig over hen te weten. Een rode draad in Moselles script is de rivaliteit tussen vrouwelijke en mannelijke skaters, openlijk seksisme en hoe Camille worstelt met haar femininiteit. Maar als ze in de tweede helft valt voor de ex (Jaden Smith) van een van haar vriendinnen, levert dat een vrij oppervlakkig liefdeslijntje op dat onvoldoende is om echt te boeien. Tenzij je natuurlijk, zoals de meiden zelf – nooit genoeg krijgt van alle ‘ollies’ die tussendoor worden getoond.