‘Tafeltjes zijn beter dan lege plekken'
‘We zitten in een rare impasse. De meeste concertzalen tonen weinig initiatief voor concerten, dus doen musici het zelf. Ik heb vijf soloprogramma’s opgestuurd aan mijn agent, in de hoop dat ik daar mee aan de slag kan. Daarnaast overweeg ik zelf iets te organiseren. Tegenover mijn huis staat een kerk. Zal ik, moet ik daar niet gaan spelen? Maar áls, dan goed. Ook een crisis rechtvaardigt geen houtje touwtje-huiskamerniveau. „In MuziekHaven, de tot kamermuziekcentrum omgebouwde kerk in Zaandstad van mijn collega-violisten Mathieu van Bellen en Maria Milstein, komt tussen 15 en 18 juni een klein Beethoven-festival, daar ga ik strijktrio’s spelen. Radio 4 organiseert dat en zendt het ook uit, hopelijk mag er ook een klein publiek bij. „Het Kamermuziekfestival in Delft is deze zomer afgezegd, maar ook daar gaan we iets doen, hopelijk live en met publiek. Met regisseur Klaus Bertisch denk ik na over een vorm die ook theatraal zinvol en aantrekkelijk is, bij voorbeeld door het publiek onderdeel te maken van de voorstelling. Aankleding wordt bij anderhalvemeterconcerten sowieso belangrijker. Zelfs de simpelste vorm – een opstelling met tafeltjes – is beter dan lege plekken of rijen. Daar mís je mensen. En dan je concentratie vinden, is moeilijk. Voor mij én voor het publiek.
„Of er in juli en augustus veel gaat gebeuren, vraag ik me af. Normaal zijn de theaters dicht, waarom zou dat nu anders zijn? Kerken vinden concerten voor dertig man ook ingewikkeld, maar zijn wel welwillend. Ik verwacht dat daar de komende weken beweging komt. Maar het blijft zoeken. Waarom is de publiekscapaciteit van musea op 1 juni afhankelijk van het vloeroppervlak terwijl de grootste concertzaal maar dertig mensen mag toelaten?
„Er staan voor dit najaar allemaal concerten in mijn agenda die waarschijnlijk niet door gaan: solo-optredens met groot orkest. Maar slechts één programmeur heeft contact opgenomen over een alternatief programma. De rest wacht af. Moet ik die dan zelf bellen? ‘Zal ik Mozart meebrengen in plaats van Stravinsky?’ De essentie is dat het ‘nieuwe normaal’ voor grote delen van de cultuursector onwerkbaar is.”