Picknicken binnen de lijntjes

Welke hygiënische ingrepen zullen er allemaal permanent worden, ook na de grote verlossing door een vaccin? Gedoodverfde kandidaten lijken mij die cirkels in het picknickgras. Kijk alleen maar naar de gretigheid waarmee we die importeren uit de parken van New York. Met Hemelvaart kreeg Rotterdam ze. Ook Deventer wil ze nu, en nog vóór Pinksteren verschijnen ze in Utrecht en Schiedam. Vijfenzeventig cirkels in het Beatrixpark, vijftig aan de Maasboulevard, meldt de gemeente mij. Vier meter doorsnede, twee meter uit elkaar.

Het gras is net gemaaid, zie ik op de barbecuevelden van die parken. Geen cirkeltrekkende stadsbeheerders nog te bekennen, helaas, maar op een Rotterdams filmpje zag ik hoe ze het doen. Met z’n tweeën: eentje duwt een belijningswagentje, als een grasmaaier, die met een touwtje is verbonden aan een stok die de ander vasthoudt in het middelpunt. In twintig tellen is de cirkel rond.

Slim design, hoor je veel. Ook hun instagrambaarheid, te merken op sociale media, vergroot hun overlevingskans.

Maar niet iedereen is in katzwijm. „Ik denk dat ze het ook doen om beter te kunnen handhaven”, vertelt een vrijwilligster van de speeltuin in het Beatrixpark. „Dat ze meteen zien wanneer ze niet genoeg afstand houden.” Ja, in Schiedam, koploper coronaboetes, befaamd om de illustere ‘gebakjesboete’, zie je het zo voor je, dat de boa’s gaan optreden als lijnrechters.

De juiste levenshouding is jezelf beschikbaar stellen voor de schikgodinnen

Je kunt betwisten hoe elegant het is om grasvelden vol te stempelen, als een tafellaken vol koffie- en bierkringen, maar ze staan vooral voor meer. Voor mij symboliseren ze het geplaceerde bestaan dat ons wacht na Pinkstermaandag. Elk terrasbiertje, museumbezoekje of filmavondje moet minutieus worden voorbereid. Exact op tijd moeten we arriveren in ons nauwe tijdsslot. Geen stiefkwartiertjes, geen marges meer of rafelranden.

Wat achter de scherpe lijnen verdwijnt is het spontane, het toevallige. Ik durf de stelling aan dat niets van wat echt waardevol is zonder dat toeval tot stand kwam. Denk aan geliefden, vrienden, aan grote ontdekkingen en onvergetelijke ontmoetingen. Allemaal stom toeval. De rafelrand is geen franje, het is de hoofdzaak. De juiste levenshouding is jezelf beschikbaar stellen voor de schikgodinnen. Die snoeren we nu de mond. Met de belijning van een nieuwe nationale discipline, het omgekeerde van een contactsport.

Het gevaar is dat we het ook na de verlossing wel praktisch vinden: verzekerd zijn van een terrasplaatsje, soepele doorstroom in de musea, ruime ligplekken, sociale hygiëne. En ook nog eens fraai van design, zoals die hippe New Yorkse picknickcirkels.

Sluipenderwijs raakt zo het mensengeslacht verknocht aan de tralies van zijn nieuwe kooi.