Elf weken leven grootouders nu, tot hun grote verdriet, op afstand van hun kleinkinderen

Elf weken leven grootouders en hun kleinkinderen nu op afstand van elkaar. Het coronaregime is soepeler geworden, maar ouderdom maakt kwetsbaar. Hoe gaan opa’s en oma’s hiermee om? „Afstand houden strookt niet met mijn gevoel.”

AMSTERDAM. Als oma van vijf kleinkinderen had Patty Breukel (73) voor corona doorlopend „kleine geluksmomentjes” met haar kleinkinderen. Samen een rondje lopen over de markt, een ijsje halen, naar de musical over Tina Turner. Nu hebben zij en haar man Stef (76) de kleinkinderen (18, 17, 13, 11 en 2) al ruim tien weken niet gezien. Patty Breukel: „In het begin dacht ik er makkelijk over, maar ik vind het zwaarder worden. Met de oudsten kan ik nog bellen en facetimen, van de jongste mis ik het kleine knuistje in mijn hand.”

Half maart begon de quarantaine, twee weken geleden werden de maatregelen versoepeld en heropenden de basisscholen. Mogen grootouders dan hun kleinkinderen weer zien – en vasthouden – of moeten ze wachten tot er een vaccin is? Voor een Nos-uitzending waarin deskundigen coronavragen beantwoordden, werd deze vraag massaal ingestuurd. Aura Timen, hoofd Landelijke Coördinatie Infectieziektebestrijding bij het RIVM zei: „De scholen gaan open omdat het aandeel van kinderen in de transmissie van het virus beperkt lijkt. Maar nu contacten toelaten tussen kinderen en opa’s en oma’s, is een brug te ver.” Het risico hangt samen met leeftijd: boven de 70 is het risico ernstig ziek te raken na een besmetting hoger.

Moment van benauwdheid

Een dochter en schoondochter van Patty Breukel werken in de zorg. „Zij zien het effect van het virus van dichtbij en willen ons daarvoor behoeden.” Frans Dalmeijer (66) uit Apeldoorn vond de start van de lockdown „een moment van grote benauwdheid” omdat hij besefte dat hij zijn kleinkinderen (4, 2 en 1) voorlopig niet kon zien. Elke maandag paste hij op en eens in de maand kwam de oudste kleindochter logeren. Tegen haar zei hij via de telefoon dat ze niet mocht komen. „Haar ‘afzeggen’ voelde fout”, zegt Dalmeijer. „Ze was ontredderd, ik probeerde het uit te leggen, maar het kwam niet over.”

Ook Joyce Vermeer (65) had voor corona haar vaste oppasdagen. Elke dinsdag zelf en woensdag samen met haar man Ger Ghijsels (71). Hun kleinkinderen zijn 9, 7 en 4. De kleinkinderen op afstand houden voelt tegenstrijdig, zegt Vermeer. „Wij vinden dat we een goede conditie hebben, maar in het nieuws komt telkens voorbij dat de weerstand afneemt met het ouder worden. Als onze kleinzoon een tekening maakt, tekent hij bij ons nu rimpels in het gezicht. Door corona weet hij dat we oud zijn, dat was daarvoor nooit een issue.”