Adembenemde stukken over corona

In het tweede livestreamconcert vanuit het lege Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam klonken op één avond twaalf wereldpremières. Initiatiefneemster Heather Pinkham vroeg twaalf collega-componisten om in een kort solostuk te reflecteren op de coronacrisis. Twaalf verschillende musici voerden de stukken uit, met telkens de componist als enige luisteraar in de zaal.

Zo bood ‘Music for empty spaces’ een divers programma, van Celia Swarts verstilde vioolmeditatie oneness tot een groovende dancetrack van Chiel Meijering. In Zone Blanche voor accordeon omspeelde Anthony Fiumara een onvermoeibare ingesprektoon: geen verbinding. Zelf componeerde initiatiefneemster Pinkham Days Blur voor celliste

Maya Fridman, die ook zong, over hoe alle dagen op elkaar lijken: een mooie, maar niet echt beklijvende evocatie, wat gegeven het uitgangspunt wel treffend was.

De door veel componisten toegepaste begeleidingstracks en elektronica zorgden soms voor geraffineerde wisselwerkingen, zoals in Karmit Fadaëls Double voor kalimba (Afrikaanse duimpiano), bespeeld door Dominique Vleeshouwers. Of in de fascinerende stapeling van liveloops door Sjors van der Mark in Aspasia Nasopoulou’s Tyrvi voor elektrische gitaar. Bevreemdend mooi was ook de volière van met uitsterven bedreigde vogels rondom Ilonka Kolthofs piccolo in Farewell Feathered Friends van JacobTV.

Musici beklemtoonden in interviewtjes hoe lastig het is om voor een lege zaal te spelen, zonder respons: concentratie is ook wederkerig.

Wanneer de spanning wél om te snijden was, was het ontroerend, zoals in apple on the sideboard van PietJan van Rossum, naar het schilderij van Giacometti. Via gefragmenteerde melodieën en uitspattingen van rammelende snaren bereikte harpiste Doriene Marselje in enkele minuten een adembenemende onthechting.

Uitgevoerd in het Muziekgebouw A’dam. Gehoord: 28/5. Terugluisteren via nporadio4.nl