Bergensburka
Pensjonist i BT I SIDELENGS VATN og vêr siglar to muslimar gjennom Gågaten, innpakka i svart frå topp til tå. Berre snaue fjesa er synlege inni hijaben. Muslimane styrer rett på meg. Dette må vera feil, tenkjer eg. Så tildekka muslimar skal ikkje oppsøkja vantru, kvite, gamle menn. Dei skal tvert om slå auga ned i møte med menn som ikkje er for dei, har eg lest.
– Det er Elín, seier den naeraste muslimen. Det kan ikkje vera saerleg mange muslimar som kallar seg for Elín, tenkjer eg. Når det så viser seg at den andre muslimen ropar seg for Terje, forstår eg at dei berre har kledd seg ut. Dei har utøvd kulturell appropriasjon. Nett som finansminister Siv Jensen, då ho iførte seg indianarprinsessebunad til ein kostymefest i departementet.
MEN EG KJEFTAR ikkje. Eg trur ikkje Elín og Terje forstår kor krenkjande slik tilsniking kan vera for etniske og sosiale og kulturelle og religiøse minoritetar.
–Nokon må starta produksjon av bergensburkaer, seier Elín.
– Det er for mykje plunder med frakkar og jakker og hetter og bukser og vadestøvlar. Bergensburka kunne eg berre tredd over hovudet, alt i eitt trekk, bortsett frå støvlane, seier ho. Men det måtte no vera lov å letta på skjørtet og visa leggar i motbakkar og myrlendt terreng. Så muslimsk i hovuder er ho ikkje, tenkjer eg.
EG SEIER INGENTING. Når Herrens straffedom for sommarens sol og synder slår inn over Vestlandet, kunne det kanskje gjort seg med eit vandrande oljehyretelt. Men eg er i stuss. Ville ikkje bergensburka for meg vore noko liknande som sotrabunad for ein gudbrandsdøl som aldri har ete nytrekt pale til middag? Eg ville mislikt ein gudbrandsdøl i sotrabunad, tenkjer eg.
Og kva ville muslimar tenkt om ein mann i burka? Det vil eg helst ikkje tenkja på.
ELÍN OG TERJE må gjerne visa seg fram i bergensburka i Oppstemten og i Gågaten for min del. Dei må berre ikkje tru dei er meir tolerante og verdsopne og globale enn oss andre. Somme av mine beste vener har gått med paraply over Vidden.