Morten Myksvoll

Regjeringa prøver å lokke KrF med flyktningpolitikken. Frp kan reagere med å skape endå meir avstand.

DET EIN FØRST får oversikt over når regjeringa legg fram statsbudsjettet, er det politiske spinnet. «Statsbudsjettet er godt tilpassa den økonomiske situasjonen.» Det er linja som kjem frå regjeringspartia. Det store spørsmålet denne hausten er likevel om budsjettet er tilpassa den politiske situasjonen.

Det handlar sjølvsagt om KrFs retningsval.

KrF skal velje mellom Erna Solberg (H) og Jonas Gahr Støre (Ap) denne hausten, før KrF startar forhandlinga om neste års statsbudsjett. Dette framlegget kan difor vere utslagsgjevande for KrFs retningsval.

FOR MINDRE ENN TO VEKER sidan tala Knut Arild Hareide til KrFs landsstyre, der han vende ryggen til statsminister Erna Solberg (H). Han vil helst samarbeide med Støre. Då var budsjettframlegget spikra. Solberg skulle nok ha ønskt at statsrådane hennar kunne flikke litt på tala, slik at det såg meir forlokkande ut for KrF.

Dei har enda opp med å måtte sminke blekka, og det har ikkje mangla på KrFlokkemat i tida opp mot framlegginga.

Regjeringa sparte noko til budsjettdagen òg: Regjeringa vil auke talet på kvoteflyktningar med ca. 800 til 3000.

– Kommunane har god kapasitet og asylankomstane er såpass få, sa Frp-leiar og finansminister Siv Jensen då ho presenterte budsjettet.

JENSENS TALE VART IKKJE tatt like godt imot i den andre delen av det borgarlege samarbeidet, altså hennar eige parti. Christian Tybring-Gjedde (Frp) sa til ABC Nyheter at det viser at Venstre har fått gjennomslag. Det meiner han ikkje på ein god måte, for å seie det slik.

Til BT seier Tybring-Gjedde at regjeringa må halde seg til Jeløy-avtalen, som han meiner slår fast at det maksimalt kan kome 2120 kvoteflyktningar neste år.

Raja får kanskje ønsket sitt oppfylt. Det er nemleg gode sjansar for at KrF vil krevje eit høgare tal enn 3000. FNs oppmoding er på 5000, og KrFU har bedt om det same.

KrFs landsstyre trekte nyleg fram talet på kvoteflyktningar som ein av dei viktigaste sakene i haust.

SAMTIDIG ER IKKJE den auken som regjeringa legg opp til så stor som den høyres ut.

I 2016 og 2017 overtok Noreg 750 flyktningar frå Hellas, gjennom EUs relokaliseringsprogram. Den ordninga er no slutt, og EU har ikkje klart å bli einige om ein ny avtale.

Ser ein relokaliseringa saman med talet på kvoteflyktningar, kjem det knapt fleire flyktningar til Noreg neste år. Det aukar sjansen for at KrF vil krevje eit høgare tal i budsjettforhandlingane.

Då vert Frp-reaksjonane hardare enn den Tybring-Gjedde kom med måndag.

FRPS INNVANDRINGSPOLITISKE talsmann, Jon Helgheim, gir oss ein forsmak. Han seier at me «sannsynlegvis hadde hatt svenske tilstandar i Norge og null kontroll på ankomstene» dersom Frp ikkje hadde vore i regjering. Det er hard kost.

Kven treng ein opposisjon når Frp så tydeleg skuldar sine eigne samarbeidspartar for å kunne påføre Noreg eit samanbrot av kontroll?

DET ER DENNE SPAGATEN KrF må ta omsyn til. Regjeringa strekk ut ei hand til KrF, medan Frp går i motsett retning. Det er rett og slett ikkje alle i Frp som vil ha KrF i regjering.

Då kan KrF-arar som vil samarbeide med høgresida spørje seg kor langsiktig det prosjektet er.