Når den sinte sofasitjaren vaknar
Norheimsund
skriv innsendar. er plutselig blitt ryk forbanna og skriv i bøtter og spann på sosiale media og møter opp til alskens protestaksjonar. Det vert ikkje spart på bannskap og drittslenging.
KVAR VAR ALL DENNE ENERGIEN og rettferdige harmen når det blei satt fokus på elendig stell for dei eldre her i landet? Kvar var de når avisene skreiv opp og ned om mobbing så grov at ungdommar heilt ned i 12-årsalderen valgte å døy for eiga hand fordi dei ikkje orka kvardagen lengre? Kvar var de når media retta fokus på misbruk, valdtekt og brutalisering av kvinner?
Jo, då. De var der, og de sympatiserte, og de engasjerte dykk. De delte innlegg av og til, og trykte på ein likar-knapp på Facebook. Snakka til og med litt om det med kvarandre på butikken. Og nokre få freista til og med å få til ei endring, og forbetring. Nokre få.
MEN NÅR LOMMEBOKA dykkar vart truga, då blei det ein massiv landsdekkande organisasjon av saka. Då, endeleg, vakna den sinte sofasitjaren, heiv seg i bilen for å køyre sakte, og organiserte seg i store grupper for å seie at nei pokker heller, NOK ER NOK! Du kan gjere ka søren du vil, men pengane mine får du iallfall ikkje! Då vakna den store massen, då var det plutselig full gass. Det er tydeleg at bompengemotstanden, der treff ein ei nerve, og der får ein fart på folk.
Reknar med eg kjem til å få fryktelig mykje kjeft for dette her. Og veit du kva, det er heilt i orden. For eg bryr meg like mykje om den kjeften eg får frå dei som vil kjefte, som dei som kjeftar bryr seg om alle dei andre sakene dei latar som dei støttar på Facebook. De trykte på «likar», men de drit i det likevel.