Barn i vegen for byutviklinga?

buande i sentrumsbydelane. Det lyt bli med vona. Familiane som sel seg ut av nabolaget til Norheim, tar godt betalt før dei overlét husvaera til utbyggjarar framfor nye barnefamiliar. Dyr tomtegrunn saman med mange og dyre kvalitetskrav frå kommunen, pressar fram mange små einingar. Det gir ei høgare samla inntekt til å dekke kostnadane med.

LØYSINGA ER IKKJE å gjere firemannsbustadar om til tomannsbustadar. Krav til lågare utslepp og betre utnytting av felles infrastruktur – inkludert alt frå gater og parkar til skule- eller helsestell – krev høgare utnytting. Med løysinga Norheim skisserer her, vil fleire velje snarvegen gjennom Løbergsveien.

Bystyret har likevel ei rekke verkemiddel å ty til. Krav til storleiken på husvaera påverkar tilbodet og prisane dei blir selt for. Men også andre meir sosiale buformer med styrka tilbod om felles areal, mindre parkering, parkar eller parsellhagar kan erstatte saknet etter store husvaere og inngjerda hagar. EIT GODT BYROM må ikkje bestå av fontener, nystrigla lindetre og høgkvalitets skifer for å gjere det kjekt å møte andre ute. Kanskje finn nokre glede i å rote i jorda nokre kvartal bortanfor der dei bur, like ved eit nytt bibliotek, ein ballbane på taket eller eit lydstudio i sjøkanten? På denne måten kan byen gradvis byggjast om. Greie stadar å bu med nok plass til alle, og ulike aktivitetar å halde keisemda eller einsemda borte med. Vi lyt laere oss å leve tettare saman i tida som kjem.