Tilpassa opplaering må vere ein rett – også for flyktningar
Plutseleg er det forventa at flyktningane skal klare alle faga, utan anna tilrettelegging enn to ekstra norsktimar i veka.
Klubbstyret i Utdanningsforbundet, Kvinnherad vidaregåande skule familiar. Det er først dette skuleåret at mange ungdomar frå denne gruppa er komen inn i skulen hos oss.
Ungdommane er plasserte rundt i ordinaere klassar, både på yrkesfag og studiespesialiserande. Veldig ofte har dei høge mål og eit ynskje om å få ei utdanning, men dessverre manglar mange av dei forkunnskapar for å kunne fylgje den ordinaere undervisninga.
NORSK SPRÅK VIL sjølvsagt vere vanskeleg etter å ha budd i landet i berre eitt til tre år, men mange har for eksempel ikkje hatt undervisning i engelsk eller matematikk tidlegare. Skriftspråket er òg nytt for dei fleste, gjerne med eit heilt nytt alfabet.
No er det plutseleg forventa at dei skal klare alle faga dei møter i skulen, utan anna tilrettelegging enn to ekstra norsktimar i veka. Sjølvsagt vil dette utgangspunktet føre til stort fråfall. Forsking støttar òg dette faktum.
Kartleggingsprøven vi har i engelsk, norsk og matematikk i vidaregåande skule er for vanskeleg i forhold til kunnskapsnivået til mange av dei minoritetsspråklege elevane. Det blir ikkje teke omsyn til. Heller ikkje at oppgåvene i ein minstemålsplan er altfor vanskelege for elevar som har store hol å fylla i basisfaga.
LAERARANE VED VÅR skule har ved fleire høve teke opp kva vi kan gjera for å møta desse elevane på best mogleg måte, og vi har etterlyst meir midlar til å gje dei grunnleggjande opplaering som vi ikkje har høve til i ein ordinaer klasseromssituasjon.
Men svara vi får, er lite tilfredsstillande. Så lenge skulen har hatt ein kartleggingsprøve i basisfaga med oppgåver utifrå ein minstemålsplan i faga, og rådgjeve elevane til å ta vg1 over to år, har skulen gjort sin jobb, ifylgje arbeidsgjevar.
Å sitje i eit klasserom dag ut og dag inn utan å forstå innhaldet i undervisninga eller kva oppgåvene handlar om, er ein uhaldbar situasjon - uansett kva bakgrunn ein har. Og vi laerarar føler dagleg at vi sviktar desse elevane.
LOJALITETEN TIL LAERARANE ligg hos elevane for å fremje deira beste, står det i Laerarprofesjonen si etiske plattform (Utdanningsforbundet, 2012). Det står òg at alle elevar skal føle meistring i skuledagen, og at laerarar skal ta ansvar for å varsle når rammevilkåra skapar tilhøve som ikkje er fagleg og etisk forsvarlege.
Akkurat derfor skriv vi dette innlegget no. Vi gjer ikkje jobben vår viss vi ikkje varslar om tilhøve som vi ikkje kan stå inne for sjølve.
Vi må heller ikkje gløyme at dette er elevar med ein ryggsekk full av opplevingar, som dei fleste ikkje kan førestille seg. Både det som har skjedd i heimlandet og flukta frå krig og elende, gjer at dei treng ekstra støtte og oppfylging.
PÅ REGJERINGA SINE nettsider regjeringen. no, under «Regjeringens mål for integrering», kan ein lese at staten har som mål at alle som bur i Noreg skal få bruka ressursane sine og bidra til fellesskapet. Vellukka integrering får vi viss flyktningar får bidra med sine kunnskapar innan utdanning, jobb, politikk og frivillige organisasjonar.
For at dette skal skje, må òg staten leggje til rette for at flyktningar får ei forsvarleg opplaering i grunnskule- og vidaregåande opplaering.
Når staten først har teke på seg ansvaret med å ta imot flyktningar etter flyktningkrisa i 2015, må staten leggje til rette for at kommunane og fylkeskommunane har dei midlane som trengs for å gje desse elevane ei tilpassa opplaering.
ALLE VEIT KOR VIKTIG ei utdanning er for at ein person skal kunne bidra til verdiskaping i samfunnet som vaksen. At barn med innvandrarbakgrunn får mangelfull utdanning, vil kunne vere til hinder for vidare deltaking i utdanning og arbeidsliv. I neste omgang vil det kunne ha negativ betydning for enkeltindividets inntektsgrunnlag, psykiske helse og livskvalitet. Mangelfull utdanning for denne gruppa kan òg gje samfunnet utgifter til trygder, stønadar og helsetenester. Svak tilknyting til arbeidslivet kan føre til auka kriminalitet, lågare produktivitet og lågare deltaking på ulike samfunnsarenaer.
PERSONAR SOM IKKJE bidrar i samfunnet, kostar årleg staten millionbeløp per individ. Tidleg innsats i barnehage og skule vil koste meir i starten, men vil kunne ha positive økonomiske ringverknadar over eit lengre tidsperspektiv.
Dei aller fleste laerarar vil med jamne mellomrom møte elevar med innvandrarbakgrunn. Difor må dei få tilbod om kurs i korleis ein kan undervise slike elevar, for veldig mange laerarar har ikkje nokon utdanning eller kursing i det. Sjølv om opplaering av laerarane vil koste staten ein del pengar, vil det svare seg økonomisk på sikt.
Vi etterlyser at flyktningar blir kartlagde når dei kjem til landet for å finna ut kva dei har av forkunnskapar. Det må bli løyvd øyremerkte midlar til å gje desse elevane ei tilpassa opplaering utifrå deira behov. Ikkje berre i norsk, men i alle basisfaga. Tilbodet ein får, skal ikkje vere avhengig av om ein bur ute i distriktet eller i ein storby. Dette må vere ein rett alle skal ha.