Stortinget må rydde opp

Tilliten til våre folkevalde er avhengig av at dei ikkje utnyttar fornuftige ordningar til eiga vinning.

Til sjuande og sist ligg difor ansvaret på den einskilde, for ikkje å utnytte ordningane til eiga vinning.

SKATTESAKA SOM felte KrF-leiar Kjell Ingolf Ropstad handlar først og fremst om dårleg personleg dømekraft. Men saka har ògavdekt ein oppsiktsvekkande mangel på kunnskap og kontroll frå administrasjonen på Stortinget. No må det ryddast opp skikkeleg.

INGENBURDE VOREmeir påpasselegmed å følgje lovar og reglar enn Stortinget. Dei vedtek lovene, og bør difor følgje dei til punkt og prikke. Viss ikkje vil dei undergrave sin eigen autoritet, ogmed det tilliten til vårt politiske system.

Like fullt viser det seg at Stortinget ikkje har kjent til skattereglane for representantar somfår pendlarbustad av staten. Ifølgje Skatteetaten, skal representantane betale skatt for fordelen ved pendlarbustad, viss dei ikkje har utgifter på bustad i heimkommunen.

DETTE RÅKAR IKKJE berre Ropstad, som ikkje betalte ei krone for guterommet hjå foreldra der han var folkeregistrert. Fleire andre stortingsrepresentantar har vore i same situasjon, mellom andre noverande klima ogmiljøvernminister Sveinung Rotevatn (V).

Stortingspresident Tone W. Trøen (H) seier tilAftenposten at dei ikkje har kjent til denne skatteregelen. Det trass i at Stortinget ifølgje Trøen har vore i samtalarmed Skatteetaten i over eit år omsaka.

Det opnar for at Skatteetaten òg er medskuldig i rotet somhar oppstått. Det gjer ikkje saka betre.

NOREG ER EIT LANDmedhøg tillit til politikarar. Tilliten er ein av landets viktigaste ressursar, noko somvart tydeleg i måten folket følgde opp regjeringas tiltak under koronapandemien.

Å ta vare på denne tilliten bør difor vere den fremste prioriteten til dei som gjev dei folkevalde råd og rettleiing, men òg til dei folkevalde sjølve.

BÅDE PENDLARBUSTAD og andre ordningar sometterløn er viktige for at alle skal kunne representere folket på Stortinget, uavhengig av kvar dei kjem frå og kor god råd dei har.

Men då kviler det òg eit tungt ansvar på dei folkevalde om ikkje å utnytte desse ordningane. Ordningane er i stor grad basert på at dei folkevalde sjølve er ærlege omsin eigen situasjon.

Til sjuande og sist ligg difor ansvaret på den einskilde, for ikkje å utnytte ordningane til eiga vinning. Det burde ikkje vere så vanskeleg.