VELKOMMEN

Då er nemleg sjansen for at vi kvittar oss med dei veldig mykje mindre.

Middagsgjestene mine skulle nok ynskje at eg var litt mindre knytt til spisestolane mine. Rundt bordet har eg seks ulike, og, ifølgje dei som sit på dei, er fleire av dei ikkje akkurat komfortable. Men bryr eg meg nemneverdig om det? Dessverre ikkje. For eg er så glad i dei.

Den eine er eit av dei første «designkjøpa» eg gjorde. Den andre er ein prototype designaren henta rett ut frå sin eigen kjellar. Den tredje var 30årsgåve frå besteforeldra mine. Den fjerde er av ein formgivar eg kjenner godt, og stolen er handlaga i heimkommunen min. Den femte forelska eg meg i då eg først såg han på møbelmessa i Milano, og kunne nesten ikkje vente til han kom i butikk. Den sjette? Ein Ikea-stol eg meiner aldri burde ha gått ut av produksjon.

Sjølv om gjestene mine ikkje forstår korleis eg kan fortsetje å tvihalde på stolane, kjem eg aldri til å kvitte meg med dei. Dei – og historiene som ligg i kvar og ein av dei – betyr for mykje for meg.

Slik er det hos Sara Ingemann òg, som vi besøker i denne store trendutgåva av Bo Bedre. Ho vel å innreie heimen sin – som òg er kontoret hennar, forresten – med så få ting som mogleg. Alt ho eig er anten vintage, handplukka eller skreddarsydd, og er både estetisk og kvalitetsmessig tidlaust. Og ho har følelsar for kvar og ein av dei.

Sara si tilnaerming speglar ein av dei mest berekraftige måtane vi kan innreie på i dag. Og skal vi sjå på tendensane for året – tiåret – som kjem, så er berekraft i alt. Om det så er i dei nye materiala som blir funne opp, eksisterande ting som blir dekonstruert og satt saman på ny, ny design med tidlaus estetikk, produsert på best moglege vis, og omsetjing av vintagemøblar. Mellom anna. Vi ser det òg i hagane våre, dei nye buformene, og i den smarte teknologien.

Alt dette, og meir, kan du lese om i denne utgåva. Eg håpar du blir like inspirert som vi blei av å lage henne. God lesing!