Stort ego, store kjensler
FILM: Ny, fransk versjon av tysk klassikar om stort ego og komplisert kjaerleik.
Peter von Kant Kinopremiere: 03.03.2023. Med: Denis Ménochet, Isabelle Adjani, Hanna Schygulla, Khalil Ben Gharbia, Stefan Crepon, Aminthe Audiard. Sjanger: Drama. Regi: François Ozon. Nasjonalitet: Frankrike / Belgia, 2022. Lengde: 1 time, 27 minutt.
Interessant nok handlar to av denne vekas premierefilmar på kino om ein middelaldrande, overvektig, homofil mann, i forfall og kjaerleikssorg – med ei tenåringsdotter som kjem på besøk. Begge er baserte på eit skodespel for teaterscenen, går føre seg inne i ei leilegheit, med få skodespelarar. Samtidig er «The Whale» og «Peter Von Kant» svaert ulike filmar.
«Peter von Kant» er ein moderne adapsjon av Rainer Werner Fassbinders «Petra von Kants bitre tårer» frå 1972. I Fassbinders versjon var alle skodespelarane kvinner og hovudpersonen motedesignar. I Ozons nye versjon, som fekk aera av å opna den prestisjetunge filmfestivalen i Berlin, er hovudpersonen Peter von Kant (Ménochet) mann og anerkjent filmregissør.
Han er i tillegg ein ganske så usympatisk og sjølvopptatt type, som kommanderer ein ung, stille, mannleg tenar rundt til å gjera sjølv dei minste ting for seg. Peter er ute av eit destruktivt forhold. Men så ringer unge, vakre Amir på 23 år på døra. Peter blir håplaust forelska, lover å gjera ei stjerne av den unge mannen, dei innleier eit forhold.
Når ein mektig, overvektig, usympatisk, alkoholisert, kjederøykande og middelaldrande regissør inngår eit seksuelt forhold med ein arbeidslaus, ung mann og lover han ei filmrolle, kan ein med 2023briller ikkje unngå å ha #metoo i bakhovudet. Men sidan skal maktforholdet snu.
Denne filmen ber i endå sterkare grad enn «The Whale» preg av å vera basert på Fassbinders teaterstykke, av å vera filma teater. Også her er skodespelarprestasjonane sterke, men på ein annan, meir teatralsk – eg hadde nesten sagt: europeisk – måte. Dei store, franske kunstnarkjenslene kan til tider neste vippa over i camp. her diskuterer ein kjaerleiken, kunsten, eksistensen i store ord og vendingar.
Og så er det jo eit morosamt nikk til Fassbinders film at tyske Hanna Schygulla, som spelte den unge elskaren i originalen, i den nye versjonen spelar regissørens mor.
Denne filmen ber i endå sterkare grad enn «The Whale» preg av å vera basert på Fassbinders teaterstykke, av å vera filma teater.