Knivdramaet i preste garden
Dugnaden enda med blod og tragedie. Anders Lauritzsøn blei drepen med kniv på prestegardskjøkkenet i Bø.
Drapet frå 1681 er omtala av lokalhistorikar Gregar O. Nordbø. Varden har fått kopi av det handskrivne materialet som fortel om den dramatiske hendinga for snart 333 år sidan.
Prestefrua
Den 15. august 1681 arrangerte Abigael Christensdotter Heide dugnad i prestegarden. Ho var gift med Jesper Jakobsøn Achthon. Han var sokneprest i Bø frå 1676-1689, men bortreist da prestefrua hadde samla bygdefolket til gratis arbeid. Abigael var dotter til den tidlegare soknepresten i Bø. Ut frå arkivmaterialet kan det sjå ut til at dugnaden omhandla rydding av prestegardshagen i Bø.
På den tida var det vanleg praksis at dugnadsarbeidarane blei servert god mat og all den drikke dei ønskte seg etter at jobben var utført. Gjestebodet var såleis betalinga for arbeidet. Ofte enda desse seansane med fyll og slagsmål. Slik var også tilfelle på denne augustdagen.
Yppa til strid
Han som blei offeret i denne kampen, Anders Lauritzsøn, yppa til strid da Jens Torbjørnssøn kom inn i rommet, og sette seg ved høgbordet. Torbjørnssøn, som blei drapsmann denne dagen, var ikkje beden på dugnad. Kranglinga starta etter følgjande kommentar frå Lauritzsøn: «Nu er det kommet en bikkje i bondens sete.» Jens Torbjørnssøn reiste seg og slo i bordet. Det blei ei ordveksling, som kan tyde på at Anders Lauritzsøn frykta for livet. Han sa i alle fall følgjande: «Ta fua mi!»
Dette – og mykje anna – kom fram i vitneforklaringane under rettssaka nokre veker seinare. Der fortalte Anne Christensdotter at ho høyrde prestefrua, som var syster hennar, formana Jens Torbjørnssøn om å gå heim. Han følgde ikkje oppmodinga, og prestefrua forsvann derfor av frykt ned i kjellaren, ifølgje notata etter Gregar O. Nordbø.
Såg kniven
Vitnet Anne Christensdotter såg at da Jens Torbjørnssøn tok handa ut av lomma, så hadde han ein kniv. Ho ropa derfor ut at dei måtte passe seg, men straks gjekk Jens til angrep og stakk Anders Lauritzsøn med kniv i brystet. Det skjedde da Lauritzsøn sat ved bordet.
Etter ugjerninga sprang Torgier Mørkholt til Jens og førte han baklengs ut av stovedøra, og inn i framstova. Der avvæpna han drapsmannen, kasta kniven på golvet, for sidan å ta vare på drapsvåpenet. Det kom da skrik og rop om at Anders var død.
Dei spara ikkje på ølet. Presten hadde brennevinskjele, og var ein av dei få i samfunnet som hadde lov til å brenne.
Djevelen
Ei anna syster av prestefrua, Pernille Christensdotter, høyrde ei ordveksling mellom drapsmann og offer før knivstikkinga. Drapsmannen Jens sa følgjande: «Du skal ikke heller være borgermester over mig.» Da svara offeret Anders: «Nei, jeg vil ikke heller, min Jens.»
Pernille såg også dramaet. Det står følgjande i rettsprotokollen: « ... men hun agtede ikke at han hadde nogen kniv i haanden.»
Prestefrua Abigael leverte skriftleg prov. Ho hadde høyrt Anders sa: «Jens, jeg har jo intet utestaaende med dig.» Anders hadde også sagt at Jens ville «gje han djevelen», men at dette måtte han svare for ein dag. Drapsmannen skal så ha replisert: «Ja, Anders, du staar høgt, men se til at du ikke falder ...»
Stoppe blodet
Sagmeister Strømme var eit anna vitne i retssaka. Han visste lite om kva som hadde skjedd, men blei ropa inn av prestefrua for å sjå om det var mogleg å stoppe blødningane til offeret.
Vitnet Torbjørn Haugerud fortalte retten at han hadde lege ute og sove – og visste derfor ikkje noko som helst om drapet.
Spara ikkje
Kjøkkenet i dagens prestegard er frå andre halvdelen av 1600-talet, og var dermed ganske nytt da drapet skjedde.
Styreleiar Finn Rønning i stiftinga Bø prestegard seier det var vanleg med alkoholservering på prestegardane i tidlegare tider.
– Dei spara ikkje på ølet. Presten hadde brennevinskjele, og var ein av dei få i samfunnet som hadde lov til å brenne, seier Finn Rønning.
Han fortel elles at det var ein del lundeheringar med på denne dugnaden som enda så tragisk.