Sanatoriet blei turisthotell
Doktoren og apotekaren frå Skien ville byggje tuberkuloseheim, men møtte lokal motstand. Sanatoriet på Lifjell blei etter kort tid hotell.
MIDT-TELEMARK
Johan Fredrik Hoch, som vart fødd i 1840, var son av ein meklar. Sjølv utdanna han seg til doktor og seinare apotekar. I 1887 kjøpte mannen - med slekt frå Austerrike - Løveapoteket i Skien.
Det hadde han hadde fram til sin død i 1910.
Hoch reiste rundt i heile Telemark. På turane sine kom han også til Østerliheia i Bø. Her vart han så begeistra for lufta og utsikta.
På denne tida herja sjukdommen tuberkulose, eller taering som også mange kalla den. Ein frykta pandemi som rundt 1900 tok livet av 6.000 - 7.000 nordmenn årleg.
På dette området i Bø meinte Hoch forholda låg godt til rette for ein turberkuloseheim. Han kjøpte derfor eit stort område i Østerliheia.
– Bøndene bad for seg om at det ikkje måtte bli tuberkuloseheim og så vart det rekonvalesentheim i staden, skriv barnebarnet til Hoch med same namn i eit lite hefte som han gav ut for mange år sidan.
Han grunngjev ikkje motstanden, men frykt for smitte kan vere ei sannsynleg forklaring.
Fleire postkort
Stian Henneseid skriv i Bøsoga at sanatoriet opna 1. juni 1893. Byggmeister Ivar Tjønntveit og Torstein Heldal, båe frå Folkestadgrenda i Bø, sette opp bygget. Dei fekk hjelp av andre nevenyttige sambygdingar.
Fleire postkort frå den tida, merka «Lifjell Sanatorium», er det synlege beviset på at det var slik drift der. Det har versert ei soge om at pasientar på sanatoriet vart friskmelde viss dei
klarte å gå tur-retur Jøronnatten som er den høgaste toppen i Bø. Den lokale fjellmannen Gunleiv Brukås fortel at han har høyrt denne historia av fleire. Om den stemmer, innebar det ein gåtur på totalt sju åtte timar. Med andre ord eit ganske heftig krav for å bli friskmeldt.
Blei arbeidsplassar
I dei skriftlege kjeldene som Varden har hatt tilgang til, står det ikkje noko om kor lenge sanatoriet var i drift. Ifølgje Bøsoga vart det snart hotell for vanlege turistar og namnet blei da forandra til Lifjell Hotell, sidan Lifjell Turisthotell.
I 1902 bygde dr. Hoch, som blei den fyrste hotellmannen i bygda, peisestova. I kjellaren under hadde han eit prøverom for vinlegging. Han leigde folk til å plukke blåbaer og slik sett blei det også arbeidsplassar for andre enn dei som jobba på sanatoriet og sidan hotellet.
Systrer tok over
Da Johan Fredrik Hoch døydde i 1910, overtok sonen Fritz Hoch (1875-1924). Etter fem år selde han hotellet til systrene Anne og Åse Aarak frå Treungen. Fyrstnemnde hadde jobba for Johan Fredrich Hoch i huset hans i Skien etter at apotekaren blei enkemann. Systrene hadde vidare røynsle frå Central Hotel på Notodden.
I 1941 kjøpte advokat og major Eivind Eckbo hotellet, seks år etter at han tok over storgarden Borgja i Bø. Kjøpesummen var 42.000 kroner. Føremålet var å lage eit senter for kristeleg sosialt arbeid i Norden, men anlegget var i så dårleg forfatning at det trongst omfattande oppgradering. Det stod derfor tomt fram til 1944. Da kom dei fyrste gjestene - 20 flyktningar frå Finnmark som måtte rømme etter den tyske tilbaketrekkinga. Hotellet vart offisielt opna igjen i 1948. Etter eigarskiftet hadde det blitt rusta opp for heile 800.000 kroner, inkludert vegbygging.
Martin Gurholt, Anne Katrine Østbø og Kjeld Edin stod for den daglege drifta for advokaten og majoren frå Oslo.
Ei gulltid
På 1960-talet kom Hans Fr. Harbitz frå Oslo inn som styrar. I 1970 kjøpte han hotellet av Eckbo for 800.000 kroner. Harbitz var gift med Eva Koritzinsky, også frå Oslo.
Ekteparet gjekk i gang med omfattande oppgradering av bedrifta, med fleire utvidingarsom omfatta blant anna ny soveromsfløy, innandørs symjebasseng, festsal, plenumssal og fleire andre rom.
Den gamle fløyen vart bygd om til kurs- og konferanserom for bedrifta som no hadde namnet Lifjell Turisthotell. Under ekteparet Harbitz opplevde hotellet ei blomstringstid.
Hans Harbitz selde i 1987 tomt og bygningar for 24 millionar kroner. Mange vil nok seie at det var perfekt «timing» før bobla i jappetida sprakk.
Storkapital inn
Lifjell Hotellinvest AS blei ny eigar. Selskapet var kontrollert av den nye hotellverten Franck Løreng med 50 prosent, samt advokat Einar Abrahamsen med 25 prosent og skipsreiar Jørgen Jahre jr med 25 prosent. Sistnemnde hadde ved inngangen til 1987 kontantar og likvidar på rundt 200 millionar kroner. Som svograr blei dette eit familieselskap.
Hotellet gjekk konkurs i 2003 og året etter overtok finansmannen Torbjørn Benestad frå Kristiansand. Bedrifta vart da annonsert i avisa Dagens Naeringsliv for 14 millionar kroner, men Varden fekk den gongen opplyst at Benestad betalte 12,5 millionar. Uansett er det klart at investorane frå Vestfold tapte store beløp på hotelleventyret i Bø.
I 2005 kjøpte eigaren av Bø Hotell, Helge Solberg, verksemda som snart blei gjort om til leilegheiter. Dermed var ein aera over for det tradisjonsrike turisthotellet.
KJELDER: Johan Fredrik Hoch: Lifjell Hotells historie Bøsoga, bind IV Eivind Luthen: Major og advokat Eivind Eckbo. Humanist, gründer og pionér. Varden desember 1987 Varden 17. juni 2005