TAMBULISLIS

Ika-25 labas

“MANG Abe, bakit ho pinuputol ang malalaki at matataas na mga kawayan?” Tanong ni Gary sa visitador.

“Ipinagbili na ni Don Andres ang mga kawayan kaya puputulin at hahakutin na sa trak ng nakabili,” sagot ni Mang Abe. “Gano’n talaga ang papel sa mundo ng halamang ‘yan, gamitin ng tao sa kanilang mga pangangailangan sa buhay!”

“Hindi ho ba niya alam na tirahan ng mga nilikhang tambulislis ang malagong kawayanang ‘yan?” Tanong ni Arman.

“Narinig na ni Don Andres ang kuwentong ‘yan, ngunit hindi siya naniniwala. Alam mo naman ang mga mayaman, matatalino kaya hindi bastabasta naniniwala sa kuwento,” paliwanag ni Mang Abe.

“Baka magalit ho ang kaibigan at kalaro naming tambulislis na tumitira sa malagong kawayanang ‘yan,” wika ni Arman.

“Wala siyang pakialaman kahit anong gustong gawin ng mga tambulislis,” sagot ni Mang Abe. “Isa pa, hindi ko pag-aari ang lupang ‘yan kaya hindi ko mapipigilan ang gustong gawin ni Don Andres!”

Hindi na muling nagtanong o nagbigay ng komentaryo sina Gary at Arman tungkol sa gagawing pagputol ng mga kalalakihang kasama ni Mang Abe sa mga kawayan. Nanatili lamang silang nakatindig at pinagmamasdan ang mga halamang dahan-dahang humahapay matapos ang sunod-sunod na pagtaga sa puno ng itak.

Lihim, nakadama ng awa ang magkababata at matalik na magkaibigan sa mga nilikhang nakatira sa malagong kawayanan. Pangyayaring nagbigay ngkatuparan sa pangarap nilang pangarap din ng maraming bata. Nakadama rin sina Gary at Arman ng malaking kalungkutan dahil tiyak nilang aalis na sa malagong kawayanan ang mga nilikhan dahil wala na ang tirahan.

“Subukan kaya nating kausapin ang mga kalalakihang pumuputol sa mga kawayan,” wika ni Gary. “Sabihin natin sa kanila ang totoo!” “Anong totoo?” Tanong ni Arman. “’Yung katotohanang tirahan ng nilikhang tambulislis ang mga kawayang pinuputol nila,” sagot ni Gary.

“Baka tulad rin sila ni Don Andres, hindi naniniwala sa mga nilikha mula sa daigdig ng kababalahan,” sagot ni Arman. “Masayang lang ang laway natin!”

“Walang masama sa gagawin natin,” sagot ni Gary. “Tiyak, tagabarangay din ang mga kalalakihang ‘yan kaya malamang na naniniwala rin sa mga nilikha mula sa daigdig ng kababalaghan!”

“Sige, subukan natin,” sangayon ni Arman.

Kahit alam na ni Mang Abe ang gagawin ng dalawang bata sa paglalakad papunta sa kasama niyang kalalakihan, hindi niya pinigil sina Gary at Arman. Hahayaan niyang gawin ng dalawang bata ang gustong gawin dahil tiyak niyang hindi naman ito susundin o pakikinggan ng mga kasamahan niyang kalalakihan.

Ngunit hindi kaagad nangyari ang nabuong balak nina Gary at Arman kahit nakalapit sa mga kalalakihan dahil abalang-abala ang lahat sa dapat gawin. Ang nagpuputol, patuloy sa pagpuputol at ang kanilang mga kasama, abalang-abala sa paglilinis sa kahabaan ng mga pinutol na kawayan. Ngunit hindi sapat ang pangyayaring ito para mapigil sina Gary at Arman sa gustong gawin para sa mga tambulislis na naninirahan sa malagong kawayanan. Agad silang lumapit sa isang lalaking nagpuputol ng kawayan ng tumigil para humithit ng sigarilyo.

“Bakit ho ninyo pinuputol ang mga kawayan?” Tanong ni Gary.

“Ipinagbili na ‘yan ni Don Andres sa may-ari ng palaisdaan sa Laguna Lake,” sagot ng lalaki.

“Ano hong gagawin sa kawayan?” Tanong ni Arman.

“Gagamitin sa paggawa ng kulungan ng isda sa Laguna Lake,” sagot ng lalaki matapos humithit ng sigarilyo.

“Bakit ho kawayan ang ginagamit sa paggawa ng kulungan ng isda?” Tanong uli ni Gary.

“Matibay ang kawayan kaysa sa kahoy sa tubig. Kung kahoy ang gagamitin, kaagad itong mabubulok,” paliwanag ng lalaki. Itutuloy...