TAMBULISLIS

Ika-37 labas

“OO anak, matinis na hagikhik ang narinig naming ingay matapos ang ingay na nalilikha ng paa mo,” wika ni Mang Kardo. “At sa dinig ko, parangtuwang-tuwa ang nilikhang gumagawa ng ingay na ‘yun!”

“Ano ho bang ginagawa ng paa ko?” Tanong ni Gary.

“Kung hindi ako nagkakamali, pumapadyak ng pumapadyak ang paa mo. At pagkatapos ng ingay na ito, susunod ang matinis na hagikhik natila likha ng maliit na nilikha,” paliwanag ni Mang Kardo.

“Anak, tiyak na kagagawan ng mga tambulislis ang narinig naming matitinis na hagikhik ng ama mo,” wika ni Aling Untang. “Pumasok dito sa kuwarto ang mga nilikhang ‘yun at biniro ka sa pagkiliti ng pagkiliti!”

“Anak, tiyak na ‘yun nga ang nangyari,” sang-ayon ni Mang Kardo. “Pinasok ang kuwarto mo ng mga tambulislis at kiniliti ka ng kiliti kaya pumadyak ng pumadyak ang paa mo!”

“Naniniwala ho ako sa sinabi ninyo,” wika ni Gary. “Tiyak hong pumasok dito ang mga tambulislis!”

“Buti pa anak, doon ka muna sa kuwarto namin matulog,” sagot ni Aling Untang. “Baka kapag nakatulog ka uli ng mahimbing, bumalik ang mga nilikhang ‘yun at biruin ka na naman!”

“Tama ang inay mo Gary,” sagot ni Mang Kardo. “Doon ka na matulog sa tabi namin para hindi ka mabalikan ng mga tambulislis!”

“Hindi na ho ako lilipat sa kuwarto ninyo,” sagot ni Gary. “Dito na lang ho ako sa kuwarto ko!”

Minsan pa, inulit nina Mang Kardo at Aling Untang ang babala sa anak nabaka bumalik ang mga tambulislis at muli siyang biruin sa pagkiliti ng pagkiliti. Ngunit tulad ng unang balak ni Gary, sinabi niya sa mga magulang na hindi siya aalis sa kaniyang kuwarto kahit bumalik ang mga nilikhang tiyak niyang pumasok doon. Labis na pagtataka at pagkagulat ang lumarawan sa mukha nina Mang Kardo at Aling Untang sa sinabi ng anak dahil noong bata, takot na takot sa mga nilikha. Mga nilikhang ang kuwento, patuloy na umiikot sa barangay nila sa simula’t-t-simula ng panahon, higit noong kagubatan pa ang malaking bahagi ng barangay Bayan-bayan

“Dito na lang ho ako sa kuwarto ko matutulog. Totoo pala ang kuwentong hindi nanakit ang tambulislis, binibiro lang ang mga tao sa pamamagitan ng pagkiliti ng pagkiliti,” paliwanag ni Gary.

“Ibig mong sabihin, hindi ka na talaga natatakot sa mga nilikhang ‘yun?” Tanong ni Aling Untang.

“Hindi na ho,” sagot ni Gary. “Bakit naman ho ako matatakot kung bibiruin at kakalaruin lamang ng mga tambulislis?”

“Nakakapagtaka naman,” wika ni Mang Kardo. “Noong malilit ka pa, takot na takot ka sa tambulislis at iba pang nilikha mula sa daigdig ng kababalaghan!”

“Kasi ho, nagkaroon na kami ng karanasan ni Arman sa mga tambulislis. At sa pangyayari ‘yun, napatunayan naming kaibigan talaga ang turing ng tambulislis sa tao,” paliwanag ni Gary.

At ikinuwento ni Gary sa magulang ang pakikipaglaro sa kanila ng mga tambulislis na pinamumunuan ni Malut. Ikinuwento rin niya kina Mang Kardo at Aling Untang na sinadya nilang hanapin ni Arman ang mga tambulislis para mapatunayang totoo ang mga kuwentong nakikipagkaibigan at nakikipaglaro ang nilikha sa bata.

At dahil nakita at napatunayan nina Mang Kardo at Aling Untang na hindi na talaga natatakot sa tambulislissi Gary, naniwala sila sa ikinukuwentong anak at pumayag ng muling igiit na doon matutulog sa sariling kuwarto. Idinagdag pa ni Gary na bukod sa kalaro, kaibigan na nila ni Arman ang mga tambulislis kaya tiyak na dadalawin sila para biruin at makipaglaro, pangyayaring tiyak niyang naganap kahit hindi nakita ang mga nilikha mula sa daigdig ng kababalaghan.

Itutuloy...