2 Mac 6:18-31 ● Slm 3 ● Lc 19:1-10

Pumasok si Jesus sa Jerico at dumaan sa siyudad. At may isang taong nagngangalang Zakeo. Pinuno siya ng mga kolektor ng buwis at napakayaman. Sinikap niyang makita kung sino si Jesus pero pandak siya at hindi niya magawa dahil sa dami ng mga tao. Kaya patakbo siyang umuna at umakyat sa isang punongmalaigos para makita si Jesus pagdaan doon. Pagdating ni Jesus sa lugar na iyon, tumingala siya at sinabi sa kanya: “Zakeo, bumaba ka agad. Sa bahay mo nga ako dapat tumigil ngayon.”

Nagmamadali siyang bumaba at tuwang- tuwang tinanggap si Jesus. Nagreklamo naman sa isa’t isa ng lahat ng nakakita rito: “Sa bahay ng isang lalaking makasalanan siya nakituloy.” Ngunit tumayo si Zakeo at sinabi sa Panginoon: “Panginoon, ibibigay ko sa mga dukha ang kalahati ng aking mga ari-arian; at kung may nadaya ako, apat na beses ko siyang babayaran.” At sinabi sa kanya ni Jesus: “Dumating ngayon ang kaligtasan sa sambahayang ito dahil anak nga ni Abraham ang taong ito. At dumating ang Anak ng Tao para hanapin at iligtas ang nawawala.” PAGSASADIWA:

Tuwang-tuwang tinanggap si Jesus.— Hindi maipaliwanag ang kagalakan ni Zakeo. Makasalanan siya ngunit minahal siya ng Panginoon. Puno ng kasiyahan niyang tinanggap si Jesus sa kanyang puso at sa kanyang tahanan. Buong galak din niyang ipinahayag ang pagbabayad-puri sa kanyang kasalanan.

Napakaraming pagkakataong dinadalaw tayo ni Jesus. Ang Banal na Eukaristiya ay isang tiyak na pagdalaw ni Jesus sa ating buhay. Dapat itong magdulot ng kagalakan sa ating buong pagkatao. Tulad ni Zakeo, mayroon din tayong “kapandakan” ngunit itinataas tayo ni Jesus. Niyayakap Niya tayo at binibigyan ng pagkakataong magbalik-loob.