Kon Mahurot Ang Isda Sa Dagat

S(Gula 8)

I Nora nga nagsunod kang Erwin pagpadulong sa giparkingan sa motorsiklo ug sa pagkakita kang Ecolboy nga nag-atang, gibatig kakulba sa posibleng mahitabo. Milingi-lingi siya sa nagparking nga mga traysikad, ug misanag ang iyang panagway pagkakita sa ilang traysikol nga nagparking. Didto sa rolling store sa namaligyag saging, nakita niya ang iyang amahan ug iya dayon kining giduol.

“Pa, sunod dayon nako,” ni Nora pa nga miagda dayong talikod.

Si Mano Pilo nga nakasabot sa kaimportante sa tuyo sa anak misunod usab dayon. Ug maoy ilang naabtan nga nagharong na ang duha ka lalaki.

“Shttt! Unsa kana?” Daling mipatunga si Mano Pilo. “Naunsa mo?”

Kon laing tawo pa kaha ang

mipatunga taliwa sa duha ka nagpuot nga galamhan, tingali dili mabangbang ang maong kapuot, apan kay amahan man sa babaye nga ilang gihigugma, kadali rang naumpawan ang duha ug wa na madayon ang buot unta nilang buhaton. “Naunsa man mo?” usab nga pangutana ni Mano Pilo. “Mano, garabon ra kaayo manulti kining tawhana!” Si Ecolboy maoy unang nakatingog. “Unsay garabon? Ikaw maoy sunggal-sunggalon!” bawos ni Erwin. “Sige, ayaw mo pagbuhat og eskandalo dinhi,” ni Mano Pilo bisan wa pa makuha ang hinungdan.

Mibalik pag-angkas si Erwin sa motorsiklo. Si Ecolboy miatras aron paghatag lugar kang Nora nga makasimpig sa amahan.

“Win, ari lang ko mosakay sa kang Papa. Una na lang,” matod sa dalaga.

Wa motubag si Erwin. Girebolusyon niini ang makina sa motorsiklo. Apan una mopadagan, milingi siya kang Ecolboy. “Magkita ra gihapon ta!” “Oo, magkita gihapon ta!” paagpas ni Ecolboy. Sa silang tulo na lang ang nahabilin… “Naunsa man diay mo, Ecolboy?” gikan ni Mano Pilo. “Siya ra, Mano, lain kaayog sinultihan. Giingnan ko nga hasta ba diay dinhi sa siyudad managat gihapon ko.”

“Insulto tuod. Pero dili man angay ikasuko.” Ug gilingi si Nora. “Kinsa man diay ang kauban nimo nganhi?” “Si Erwin, Papa. Kami rang duha.” “Unya, si Ecolboy diay?” “Ako rang usa, Mano. Ug kay tingpaniudto na man, mianhi ko sa Jollibee aron mokaon. Dinhi nako sila makita ug naatol nga nagkaduol ang among lamesa. Mao tong iya kong gisultihan og lain. Ambot nganong nasuko siya nako?”

Wa na motingog ang tigulang. Adunay gipensar. Unya gikang mitan-aw kang Ecolboy, ang anak na usab nga gitan-aw. Salabtonon. “Asa na man ka karon, Anak?” “Mopauli na lang ko, Pa.” “Ikaw, Ecolboy?” “Naa pa koy laing tuyo, Mano,” ni Ecolboy aron dili magduda si Mano Pilo nga ang anak ra niini maoy iyang gianhi sa Bogo.

Ang maong tubag nakahatag usab og hilwas nga sulbad sa kabalaka ni Nora kay nahadlok siya nga makita ni Erwin nga nagkuyog silang Ecolboy ug mosamot ang pagduda niini, ilabi na nga wa siya molumon sa motorsiklo.

Tuod man, pag-abot sa traysikol ni Mano Pilo sa waiting shed sa Solid Home, ang subdivision nga agianan padulong sa Medellin ug San Remigio, ang duha ka lungsod sa amihanang Sugbo, nakita ni Nora si Erwin nga naghulat diay ug sa pag-agi sa traysikol nga gihulat, misunod kini, hangtod nga miabot sa ila ni Nora. Didto sa sala sa balay nilang Nora, nag-estoryahay ang duha. “Nganong naghuwat pa man ka, Win, didto sa Solid Home?” “Ako lang giseguro kon nagkuyog ba mo adtong samokang dako.” “Nganong magkuyog man kuno mi, bi, nga wa man mi magkuyog pag-adto sa Bogo?” Maayo kay nakakaplag og katarongan si Nora nga dili magduda ang uyab. “Ayaw na lang god pagsigeg hunahuna niya.”

“Di gyod lagi mawala sa akong hunahuna. Labi na karon nga hapit na mi magkaengkuwentro. Nakita nako nga mosukol sab ang buangbuang nga dako!” Nangugat nga namulong si Erwin sa kataposang mga pulong. Wa na lang mosumpay si Nora. “Nor, mouli ko sa siyudad karon. Pero mobalik ko dayon.” “Ikaw ang mag-igo.” “Moagi lang ko kadali sa hotel kay akong i- continuous ang akong pagpuyo didto.”

Nakasabot si Nora nga tinud-on gayod ni Erwin ang giingon niini nga mobalik dayon. Ang gikabalak-an niya mao ang bayronon sa pagpuyo sa hotel. Apan kay gituyoan man kini, nagtuo si Nora nga may kuwarta gayod ang hinigugma. Usa kini sa katarongan ngano nga wa siya magpanuko sa pagdawat sa gugma niini sa didto pa siya sa siyudad.

Gani, sa unang panagkaila nila, nakamatikod na siya nga wala ug tuo ang ginastoan niini. Sa pagpangutana niya sa iyang magulang nga iyang giestaran sa siyudad bahin kang Erwin, ang tubag niini nga dato man ang mga ginikanan niini ug bugtong kining anak. Nahibulong gani siya nga sa kahimtang niini, siya pa ang nakursonadahan. Nakita man usab niya nga tininuod ang pagpaninguha niini kaniya.

Sa pagbalik ni Erwin padulong sa siyudad, nasugatan kini ni Ecolboy sakay sa traysikol. Tungod sa kakusog sa pagpadagan, wa niini makita si Ecolboy apan natataw kini ni Ecolboy, kinsa nagtuo dayon nga mopauli kini sa siyudad. Ug diha sa traysikol, usa ka laraw ang misantop sa iyang pangisip.

Didto siya manaog sa ilang Nora. Mingaw ang balay. Apan bukas ang pultahan. Nagpaantaw una siya. Taudtaod migawas si Nora nga sa tan-aw niya, mao pay pagkahuman og ilis para sa balay. Pagduol niya, nakamatikod dayon si Nora ug gipasaka siya sa sala. Sayag ang panagway niini. “Naunsa man mo ganiha, Ecolboy?” “Nakabati man ka sa iyang gisulti batok nako. Kinsay di mainit niadto?”

“Wa na lang unta ka moatang paggawas namo.” Buot molaban si Nora sa uyab.

Niini, nakasabot si Ecolboy nga dili magpulos ang pagpangatarongan. Maong nakahunahuna siya pagpaubos. “Mao bitaw nga nia ko kay mangayo unta kog pasaylo niya. Nia ba siya, Nor?” patuso-tuso niya. “Wa ra ba, Ecolboy. Tua, miuli sa siyudad.” “Mao ba? Bantog rang mingaw ganiha sa pag-abot nako,” palain ni Ecolboy. Ang iyang laraw kaganiha maoy mipasulabi karon. “Tua si Mama sa lungsod. Misakay kang Papa pag-abot namo.” Tukma sa laraw ni Ecolboy! “Nor, sukad ko mahibawo nga naa na kay uyab, dili na ko mahimutang,” sugod niya.

“Ecolboy, maayo tingali nga mag-amigo na lang ta. Unsaon nakapasalig na ko kang Erwin.”

“Luoya diay nako. Nor, no?’ dayong kab-ot ni Ecolboy sa kamot ni Nora.

Wa kabantay si Nora ug mao na lay iyang naamgohan nga gikuptan na sa ulitawo ang iyang kamot— sa hugot nga pagkakupot— ug dili na siya makalingkawas. Mao nga wala na siya mobira ug gipasagdan na lang niya ang kamot ni Ecolboy nga karon misugod nag hapuhap. Sa sinugdan, ang usa ra ka kamot maoy mihapuhap hangtod nga ang duha na ka kamot niini sa iyang usa ka kamot. Ang iyang nahimo karon mao ang pagtan-aw sa gawas kon wala bay laing tawo nga nagtan-aw. Ambot ba nga sa ingong paagi, malimot man siya sa kaugalingon, sama niadtong unang paghapuhap ni Ecolboy sa iyang kamot. “Nor, I love you!” samtang gipisil ni Ecolboy ang kamot sa dalaga. “Ecolboy, please ayaw na…” “Nor, nahibawo ko nga duna kay pagtan-aw nako.” Wa motubag si Nora. Miginhawa siyag halawom samtang nakabatyag sa padayong pagpisil sa iyang kamot. Nakabatyag siya nga mikuryente ang kamot sa ulitawo ngadto sa iya ug ang maong kuryente mikuyanap sa iyang kahiladman, maong misugod na siyag utnga samtang nagpanglingi, ingon sa nangitag lugar nga kapahungawan sa iyang gibati. (PADAYONON)

Diriyot na gyod! Pastilan, gamayng bikil na lang gyod ug duna untay mouli nga magbawon og bun-og…

“Mano, garabon ra kaayo manulti kining tawhana!” si Ecolboy maoy unang nakatingog.