PINAKILAB NGA PANAGHIMAMAT, PINAHIPI NGA PAGBATI
MAO pa lang siya nakaako (dala ang gamayng pag-ukunukon) sa pagtimbaya sa iyang katapad og lingkod dihang nanakay na silag balik sa bus human kini mihunong sa may Hubang, San Franz alang sa paniudto. Tam-is kaayo kini og pahiyom nga mibalos pagtimbaya ug dayon nangomedya. “Abi nako to og amang ka, Ya, kay sukad pa ganina paglarga gikan sa Tandag wala man gyod kay tingog-tingog, he-he-he.”
“Kuan man god, nanagana ko basig
dili ka ganahan pabalda sa imong pagbasa anang imong dala nga ‘The Alchemist’ ni Paolo Coelho,” palusot niya.
“Ay, sakto gyod lagi akong pagduda nga gipanidan diay ko nimo kay nakabantay man ka unsay akong gibasa.” Mingisi kini.
Igo na lang siyang mibalos og ngisi samtang nangalot sa iyang tangkugo bisan walay katol. Tinuod baya ang obserbasyon sa iyang katapad. Sukad paglarga gikan sa Tandag hangtod nga mihunong ang bus alang sa paniudto sa Hubang, nagsige ra siyag piyong-piyong ug wala gyod silay tinagdanay. Pero sa pagkatinuod, pinasekreto siya og sigeng pasiplat sa iyang katapad. Sa iyang kawat-kawat nga pagpasiplat, usahay masaag ang iyang mga mata nganha sa hamis nga paa niini, kay pinapuok nga shorts nga maong man ang gisul-ob niini. May higayon sab nga makahapit ang iyang panan-aw sa amag sa sakto-sakto kaugdo niining dughan. Ug usahay maalinggatan niya nga ingon sa nagpasiplat pod kini kaniya, pero moduko o molingiw dayon siya aron dili magsugat ang ilang mga panan-aw. Gipasimang niya ang estorya. “Ganahan diay ka mobasa kang Paolo Coelho?”
“Mao gyod, Ya. Usa man ni siya sa akong mga paboritong author ba.”
“Parehas diay ta. Ganahan sab ko niya kay espirituwal ug pilosopikal man kasagaran ang tema sa iyang mga sinulat. Pero hinuon, usahay, mas malingaw ko sa mga sinulat ni Stephen King.”
“Hala, ganahan man sab ko kang Stephen King, Ya. Unsa man nga libro niya ang imong labing nagustohan?” “A, kadtong iyang serye sa ‘The Dark Tower’. Paborito nako ang sentral nga karakter niini nga si Roland, ang gunslinger.”
Bisan unsa na lang ang ilang giestoryahan. Dunay seryoso, pero mas daghang pasiaw. Usahay, maghinunghongay sila ug dayon dungang moagik-ik nga pinugngan kanang manaway sila sa hitsura o kaha estorya sa ubang pasahero. Naa pa gyoy panalagsang pino nga kusi-kusi. Sulod sa bus nga punog pasahero, ingon sa nakakaplag sila og ilang kaugalingong gamayng kalibotan nga sadya ug makahimuot. Ug halos wala na niya mamatikdi ang pagdis-og sa oras ug ang mga lugar nga ilang gilabyan samtang nagpadayon ang bus sa pagdagan. MORAG nakurat siya pagkaalinggat nga naabot na diay sila sa Ampayon. Paglantaw niya sa gawas, nakita niya nga dinha na sila tungod sa Caraga State University.
“Dinha lang ko ihunong palihog sa unahan gamay, Brad.” Gidali-dali niyag kuhit ang konduktor kinsa naatol nga dinha nagbarog sa tungod sa iyang lingkoranan.
“Ay, dinhi ra diay ka manaog, Ya?” nangutana ang iyang katapad.
“O, lagi,” mitando siya.
Mibudlot og gamay ang ubos nga pulahong ngabil sa iyang kaestorya, ingon sa buot motibi. (O basig iya ra sab ning hunahuna.) Kyut kaayo tan-awon ang iyang pabudlot-budlot sa ngabil. “Anugona, Ya, uy. Nindot unta to og kuyog ta hangtod sa Cagayan de Oro para dili ko laayon.”
“Mao lagi unta, no?” Mimenor na ang bus mao nga mitindog na siya.
Mihunong ang bus. Milingi siya sa iyang katapad. “Amping sa biyahe.”
“Ikaw sab, Ya, ingats, ug adbans Happy Valentines pod diay.” Mipahiyom kini (nga sa iyang hunahuna dunay gitapin-ang kahinugon).
Wala na siya mosanong kay morag lain na og tinanawan kaniya ang konduktor, kinsa morag hapit na mapikal kay dugay siyang nanaog. Mitikang siya padulong sa atubangan sa bus diin nahimutang ang abyerto na nga pultahan. Sa dayon na gyod niyang kanaog, dala kahinugon niyang nahinumdoman nga wala diay niya mapakisayri ang ngalan ug numero sa selpon sa iyang nakatapad.
Nakanaog na siya. Pero nagpabilin siyang nagbarog sa daplin sa haywey, naglantaw sa nag-anam kalayo nga Bachelor hangtod nga nahanaw kini sa iyang panan-aw.
Hinay-hinay siyang milakaw padulong sa gate sa Saint Peter’s Seminary nga unahan rag diyotay sa gihunongan sa bus. Ug wala tuyoa, nakapanghupaw siya— panghupaw nga ingon sa nagtangag og pinahiping pagmahay ug gikaluhaan sa pangindahay. “Magkita pa kaha mig usab?” (KATAPOSAN)
Mahinungdanon pa ba ang sunod? Ang importante mao ang karon sa mga tinuod...