KOMUNIKASYON, ISANG AGHAM AT ISANG SINING

JEFFREY L. SANCHEZ

Maituturing na kapwa agham at sining ang komunikasyon o pakikipagtalastasan. Ang pagpapahayag at pag-unawa ay batay sa sistemang sinusunod, sa pamamagitan ng wika, ng sagisag, ng tunog, at iba pang makabuluhang paraan.

Isa itong agham sapagkat natutunton dito ang panuntunan, ang paraan kung paano ang wastong pagbigkas, mula sa pagbuka ng bibig, paggamit ng labi at dila, maging ng ngalangala, ay natutukoy kung paano sinasambitla ang tamang tunog tungo sa makabuluhang salita. Ang pag-aaral ukol dito ay patuloy sa pag-unlad sapagkat ang lahat ay nagbabago kayat dapat tayong makasunod.

Ang sining ay nangangahulugang kagandahan o kariktan. Ang tao’y may kani-kaniyang paraan at panukatan kung paano niya ituturing na ang kaniyang pananalita o nadidinig ay malamyos sa kanyang tainga o hindi. Ang pag-alam dito ay batay sa kung paano niya naipahayag nang lubos at buong linaw ang kaniyang mensahe o damdamin o/at batay sa wikang ginamit.

Tunguhin sa mabisang komunikasyon ay ang pag-aangkin ng kakayahang gumamit ng wika sa mabisang paraan- ang kakayahan niyang mailahad, mailarawan, maisalaysay o maipaliwanag ang nilalaman ng kanyang kaisipan at kalooban. Subalit bago niya ito maisakatuparan, kailangan niya muna ang buong kabatiran sa paksa upang magkaroon siya ng sapat at dimapasisinungalingang ideya na batay sa malalim niyang pagsusuri, pagtanggap at pagpapahalaga.

Ang pagkilala sa tatanggap ng mensahe ay marapat ding maisaalangalang. Ang kanyang gulang, tinapos na pinag-aralan at iba pang salik ay kailangang maipagpaunang malaman upang maging maayos ang daloy ng komunikasyon. Ang layunin natin sa pakikipagtalastas ay maunawa ang ating nais maipaabot kayat ang pag-uugnayan sa pagitan ng nangungusap at nakikinig ay lubhang mahalaga.

Kalimitan, kung hindi man madalang, ang payak o simpleng paggamit ng salita ay higit na nakatutulong sa paghabdan ng kaisipan. Mas palasak sa pandinig ng tao, mas madaling maunawaan. Ang tumpak at tiyak na salita ay hindi magdudulot ng pagkalito, lalo’t binigkas ito nang maayos at isinaalang-alang ang tamang paghinto, diin at indayog ng salita.

Sa masining na paraan iginagala ng mambibigkas ang kakayahan niyang gumamit ng matatalinghagang pahayag. Ang mga tayutay at idyomatikong salita ay mainam na pakinggan at totoong nakapananariwa sa ating gunita. Ang mga mensahe nito ay hindi hayagang nauunawaan, kundi, mas malalim na pinahahalagahan, kayat dapat na lalo tayong maging maingat.

Sa ibabaw nang lahat ng ito, ating tandaan na ang mabisang pakikipagtalastasan ay hindi kagyat na napasasakamay. Ito ay ibayong kaalaman o kabatirang dapat nating matutunan. Ito’y kakayahan na dapat nating paunlarin at paigtingin sa pamamagitan ng makatwiran, lohikal, maliwanag at mapanuring pag-iisip sa layuning maging ganap ang linya ng komunikasyon.

— oOo—

The author is SST III at Rafael L. Lazatin Memorial High School, Balibago, Angeles City