Sun.Star Pampanga

Pamagdulap king Pakamalan (Longing for the Beloved)

-

“Ing mipaliban a pagasa makapanasa­kit yang pusu, dapot ing kapagnasan­g mipaltutu impun ne ning bye.” ~ Diparan | Dangka 13: Sunis 12

(Proverbs 13:12)

“Agyang king ayli ing pusu manasakit ya, at ing kapupusan ning tula mekad lugma.”

~ Diparan | Dangka 14: Sunis 13

(Proverbs 14:13)

“Yapse ku la ring gamat ku keka; ing kaladwa ku mawa yang anti king melanging gabun.” ~ Dalit | Dangka 143: Sunis 6

(Psalm 143:6)

“Nung nukarin ing pibandyan mu, ing pusu mu karin ya naman.” ~ Mateu | Dangka 6: Sunis 21

(Matthew 6:21)

“Inya anti mu rin atin kang lugma ngeni, dapot akit da kang pasibayu, at ing pusu mu magsaya ya, at alang metung mang makapaglak­o keka king tula mu.”

~ Wan | Dangka 16:22

(John 16:22)

***

King abasa ning Kapisik sinabi ning metung a talapanulu a kaybat ning segana-gana, ing pamagdulap king ninu man metung yang paganaka king maulagang gimpanan ning taung ita king kekang bye. Metung ya ita karing e akakit a pamanyukad a papakit keka nung nanu ing king kilub ning pusu mu at magpaslag sala king kabilyan ning kekang pamakiyutu­s.”

Ngana pa: Inya sa’t nung makakawani ka king makakaliwa­ng ninu mang taung ita ngeni at ing pusu mu mangaplas ya king pamagdulap mu karela, tumiman ka mu at pakibalwan mu ini: Nung pagdulapan da ka naman, mabandi kang tune. At nung kayabe mu la ring kekang pakamalan, pakiyutusa­n mu lang anti mong pagdulapan mu la.”

Anggang e ya mabating karing panamdam mu ing ninu mang pakamalan mu, e mu abalu nung makananu ya kaulaga iti para keka. Makagyu ing sabla keka at bala ganap at alang nanu mang kulang nung miyabe kayu. Milalabas ing aldo, ing bulan at banwa at magaganap ing miyayaliwa­ng pamagbayu dapot bala e yu apapansing­an uling matatag ing kabilyan yu neng misusulu kayu king metung a dulang, makasalilu­ng kayu at misusukub kayu king metung a bubungan. Alang kulang para kekayu.

Kabud dayu ne ing pakamalan king panimanman mu, kanita mu akit ing maragul a kakulangan king bye mu. Balang akakit mu la ring bage sadyang gagamitan na, ing dake ning bale maralas nang daratunan, ing pamangan a kapad nang kakanan pati na ding kule keyang pibuburyan...at balang metung kareti magkalub tunggaltun­ggal a bala aspiling liwas-liwas tutusuk king kekang pilubluban.

Angga na ka king panalala at pamagdulap king taung sadya e mu man binang papansinga­n, e mu man bubularan at mekad e mu man susuglapan uling balu mu ati yu mu king siping mu, at pati inawa na daramdaman mu nung makananu kapali. Ngeni, mengaring labul na namu ning angin ing sablang panalalang labaslabas king panimanman mu.

Dandaman m’ya mu ing pibuburyan nang tigtigan mipapaduku ka at akakit mung papatak ing lwa mu keng salu mu at nung talanga ka kakasna ka lupa kaniti dapot e ka man bisang magmulagat uling mangatakut­an ka king katutwan a ala ne king siping mu ing pakamalan mu. Buri me mang kawlan matigik ala kang akarapat nung e kumaul king angin.

King isip mu sisisi ka o’t kanita e mu gewa ing sukat mung daptan a ipakit at patunayan king amanu ning mapaling tagkil, lawe maratna at amanung mangayumu. Nung e peburen mung masayang ing dakal a pamakitagu­n at ala kang gewa bang apakit ing pamipakama­l mu king kekang pakamalan. Ngeni sisisi ka anting alipan.

The gospel tells us that he gave them authority over unclean spirits (verse 7), and as a result, they drove out many demons and cured the sick (verse 12).

All the apostles have died long ago, but the Church, whose members are the successors of the apostles, and all believers, has continued the work of disciplesh­ip. It was serious in carrying out Jesus’ Great Commission, “Go, therefore, and make disciples of all nations, baptizing them in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, teaching them to observe all that I have commanded you.” (Matthew 28:19-20a).

We all partake of this mission; not everyone is called to become a priest, pastor, deacon, or a consecrate­d man and woman to do so. St. Paul, in his Letter to the Romans (12:4-8), teaches us that we are parts of one body - the Church – and that since everyone was gifts according to God’s grace, we are to use these gifts for the good of all – be these be in prophesyin­g, serving, teaching, encouragin­g, giving, leading, or in doing acts of mercy. In fact, we can be God’s messengers right in our own families, circles of friends, community, places of work or study, or in any group we find ourselves belonging to. And our sharing of the good news is not limited to the use of words only, but can also be done by giving a good witness of a Godly life. Jesus teaches us, “You are the light of the world. Just so, your light must shine before others, that they may see your good deeds, and glorify your heavenly Father” (Matthew 5:14, 16).

In sending out his apostles, Jesus gave them the instructio­n, “to take nothing for the journey but a walking stick – no food, no sack, no money in your belts; to wear sandals but no a second tunic” (Mark 6:8-9). While modern-day missionari­es will find this logistical­ly impractica­l to follow literally, the spirit behind Jesus’instructio­n is what really matters, and that is, total dependence on God by anyone in the mission field. Anyone sent by God to do something or to go somewhere for his purpose must rest in Divine Providence, believing that God will provide everything that he needs. “Presbyters who preside well deserve double honor, especially those who toil in preaching and teaching. For the scripture says, ‘You shall not muzzle an ox when it is threshing,’and, ‘A worker deserves his pay’” (1 Timothy 5:17-18).

Not at all times, however, will we be successful when we share God’s word to others – be this in speech or in deeds. Jesus tells us, “If the world hates you, realize that it hated me first. If they persecuted me, they will also persecute you” (John 15:18, 20b). He also instructs us, “Whatever place does not welcome you or listen to you, leave there and shake the dust off your feet in testimony against them” (Mark 6:11). When we’ve become faithful but unsuccessf­ul in our works for the Lord, our consolatio­n is that nothing we do for God is ever wasted. “Therefore, my beloved brothers, be firm, steadfast, always fully devoted to the work of the Lord, knowing that in the Lord your labor is not in vain” (1 Corinthian­s 15:58). Thus, “Let us not grow tired of doing good, for in due time we shall reap our harvest, if we do not give up” (Galatians 6:9). God will reward every good deed that have done.

Finally, whatever the outcome of our service to God, let us remember that we are not alone in our labors. God is with us every step of the way. As what Jesus has promised us in the conclusion of the Great Commission, “Behold, I am with you always, until the end of the age” (Matthew 28:20b).

 ??  ??
 ??  ??

Newspapers in English

Newspapers from Philippines