Unsay gidili maoy bati

BIYERNES SANTO. Alas diyes pa sa buntag, apan morag naglagiting na ang kainit sa adlaw. Sa paghimuntog ko sa among panimalay maoy akong nakita si Papa Dodo nga naglingkod sa sopa sa among sala. Gusto ko na siyang duolon ug gakson. Pero gibantayan ko usa ang iyang lihok. Gipasagdan ko ang lawom niyang pensada. May nahanduraw sab ko sa akong kaugalingon.

“Emma, ayaw gyud kana buhata. Gusto kong putlon mo kanang batasana mintras bata ka pa,” pahimangno ni Papa Dodo kaniadto. “Kanang imong kamapahitas-on sa atong silingang mga kabos ug kanang dili ka magpapilde sa katarungan, bati kining mga batasana. Wa kay kalipay sa kinabuhi kon di nimo kini putlon.”

“Mabasol ba diay ko nimo, Papa? Doktor god ang akong amahan!” sagad itubag ko sa akong amahan nga makapalagot kaniya.

Tinahod nga doktor ang akong amahan sa among barangay sa Looc. Bisan sa higpit nga pagdala ni Papa Dodo sa akong pagtubo, molutaw gyud ang iyang pagpangga nako. Gihatag niya ang tanang gusto kong pangayuon. Bugtong kong anak ni Papa Dodo. Wa pa koy buot dihang mipanaw ang akong inahan sa laing kalibutan. Padayong gihandom ko ang kagahapon duha ka tuig nang milabay.

“Emma, ayaw pagdali sa kaminyuon. Pahimusli ang kinabuhing dalaga. Ug kaluy-a ang imong amahan nga nagpangga nimo,” pangaliyupo ni Papa Dodo.

“Kon di ka mouyon, Pa, mawad-an kag bugtong anak,” pintok kong tubag.

Wa motugot si Papa Dodo nga mosulod ko sa salag sa kaminyuon. Dili sab ko makatugot nga mawala si Boy, akong uyab, sa akong kinabuhi. Busa nagkasabot kaming magtabanay.

Nag-abang kamig balay duol sa Mepza nga among gitrabahuan. Sa unang tuig sa among pagluon, ang hupong nga pagminahalay among gisaw-an. Apan sa hinay-hinay kini milubad dihang wala ko kapugngi nga gipakita kang Boy ang kinaiya ug batasan nga gidili sa akong amahan.

“Wa na ko kasabot sa imong kinaiya, Emma! Molakaw ko! Ug mobalik lang ko kon usbon mo imong batasan!” hugot nga desisyon ni Boy.

“Hadlukon man ko nimo! Mabuhi ko, uy, bisan wa ka! Naa may among panimalay nga akong balikan!” tubag ko nga naglagot na.

NASANTA ang akong paghandom dihang nagkasugat ang among tinan-awan ni Papa Dodo. Gigakos ko siya ug miluhod sa iyang atubangan.

“Pasayloa ko, Pa, sa akong kasal-anan nga nagtuman sa gusto. Gibasulan ko na ang tanang dautan nga nabuhat ko,” matod ko ngadto kang Papa Dodo.

“Tindog, Emma. Panahon karon sa pagpinasayloay,” malumong tubag ni Papa Dodo.

Wa ko makabantay nga gisundan diay ko ni Boy. Ako siyang gipaila kang Papa Dodo nga gisultihan ko sa hinungdan sa among away.

“Pasayloa ko, Pa. Nindot baya ang dagan sa among pagpuyo. Ugaling lang giusab niya ang iyang taras,” sumbong ni Boy.

“Boy, wa kay sala. Hibawo ko, ang batasan ni Emma nga mapahitas-on ug di papilde sa katarungan maoy hinungdan sa inyong away,” ni Papa Dodo. Ug ngari kanako siya namulong, “Mao nga angay mo nang putlon ang bati mong batasan, Emma. Inigkaliwas sa kuwaresma, ipakasal ko kamo!”

Way kabutangan ang akong kalipay sa akong nabati gikan sa akong amahan. Unya naminaw kaming tulo sa katapusang pito ka pulong sa Ginuo dihang gipaandar ni Papa Dodo ang TV set. Ug ako nakaamgo nga unsay gidili maoy bati. (KATAPUSAN)