Rockstar nga santos
Alas singko sa buntag nagmata na ko. First day sa klase sa akong says anyos, pirmirong adlaw niya sa elementary. Sa Don Bosco namo siya gienrol kay malakaw ra gikan sa balay. Ganahan pud ko dinhi kay daghang musikero sa ilang produkto.
Kini ra ba akong anak ganahan mag-rock star unya ganahan sab masantos. Kato bitawng nag-orientation sa mga incoming grade one, miingon ang pari sa mga bata, “Who knows, one of you will be the next Don Bosco.”
Ingon dayon akong says anyos, “Mahimo ko Don Bosco inig big nako tatay ha.” Ako siyang gitubag, “No, magbanda ka.”
Pero seryoso ko nga pagkaamahan ha. Niadtong u- sang semana, nag-election mi sa PTCA sa Don Bosco, nahimo man gani kong officer kay napulo ra man ming ning-attend ug baynte ka-position ang botohan.
Ang doktor sa akong mga bata kahibawo sab unsa ko kaseryoso nga amahan. Katong nag-pneumonia akong says anyos bag-o lang, ingon si dok, “Hugaw ang lungs sa bata.” Ako dayong giingnan akong anak, “Mao na, giingnan tikang undangi na nang sigarilyo!”
Mao to nga alas singko nagmata na ko kay gusto ko nga akoy mangunay og andam sa mga gamit sa bata. Akoy nagluto sa iyang bawon, ang paborito niyang adobong manok. Lunch, check. Uniform check. Sapatos, medyas, check. Extra shirt, check. Face towel, check. Snacks, check. Notebooks, check. Sigarilyo, check. Beer, check.
Alas says nahuman na ko. Gipukaw nako ang bata. “Wake up na, first day sa… “wa pa gani ko nahuman ningbarog nang kanahan. “Yehey, Don Bosco na ko!” Morag gikausa rag tikang ang hagdan naabot na siya sa sala ug gisul-ob iyang uniform.
“Ayaw sa, wa pa kay ligo, wa pa kay breakfast,” miingon ko. Naghubo siyag balik ug midagan sa bathroom. Giwiris-wirisan lag gamayng tubig iyang lawas, migawas ug gisul-ob balik iyang uniform, milingkod sa lamesa ug namahaw.
Human sa tulo ka hungit nag-toothbrush na siya, nagsapatos, gi-check iyang bag, gi-check iyang lunchbox, mingisi pagkakita sa adobong manok. Way lima ka minutos human na siya.
“Let’s go na tatay,” ingon siya. Wa ko katingog. Ako ra siyang gitutokan. Ing-arong orasa sa bag-o pa siyang natawo, ako siyang kugoson sa gawas aron painitan. Karon ganahan nang masantos ang kanahan.
Ug naabot mi sa eskuylahan. Nagyagaw sa sulod kay first day lagi, labi na ang grade one kay ang mga parents di ganahan mobiya sa ilang anak, nag-separation anxiety. Mi-announce ang napungot nga principal sa loudspeaker, “Parents, you may leave now, please. We will take care of your son.”
“Tatay, leave na kuno oy, suko teacher ron,” ingon akong bata. Ako siyang gigakos, gihagkan, dayong lakaw. Sa gawas, alas siyeteng dako sa buntag, nangita kog beer.