Pain in my heart

Naghilom na lang ko. di na gyud ikatAgo ni Adelfa ang iyang gibating pagmahal kang Marlon. Bisag wa na si Marlon sa gawas sa ilang gate, nagsige gihapog panglingi si Adelfa. Morag di pa siya gusto nga mobiya kang Marlon. “In-love ka, no, Del?” Gipahiyoman kunohay nako ang akong amiga. Duna koy gustong klaruhon niya. Morag nauwaw pa siya nga mitubag nako.

“O, Jeenky. First time pa gyud kong nahigugma. Nalove at first sight ko, uy.”

“Aw, wa man say uyab si Marlon, Del.”

Nakita ko sa nawong ni Adelfa nga mibati gyud siyag dakong kalipay sa akong giingon.

“Unta, love sab ko niya, Jeenky.”

Wa na lang ko motubag kay nahiabot na ko sa among balay. Walking distance lang kini gikan sa plasa. Wa na mi mangaon si Adelfa kay nabusog na man mi sa ilang balay ni Marlon.

Namahuway mi sa akong kuwarto.

“Buotan si Marlon sa akong paniid nia, Jeenky. Morag di siya makamaong mopasakit og babaye. Siya ang laki nga gusto kong ikauban sa tibuok kong kinabuhi.”

Seryuso si Adelfa. Nasabtan nako nga naggikan gyud sa iyang kasingkasing ang iyang gisulti. Hilom kong nanghupaw. Gibati ko na sab ang kasakit sa akong dughan. Apan di kasakit nga mugna sa pagpahilayo ni Gabriel nako, kondi kasakit nga mugna sa wa ko pagtagad sa gugma ni Marlon. Hilom kong nakaingon nga demalas gyud tingali ko sa akong lovelife.

Sayo nga nakatulog si Adelfa. Nagpalabay ko sa kagabhion sa among lawn. Hayag ang buwan kay full moon man. Nagpatuya-tuya ko sa gilingkoran kong rocking chair. Unya may miduol nako. Abli man gud ang pultahan sa among gate kay every now and then duna may mga bisita nga moabot bisag gabii na.“Di ba ko makasamok nimo, Jeenky?”

Mora kog naglutaw sa panganod kay si Marlon diay ang miduol nako. Mitindog ko. Giatubang ko siya. Sa unang higayon, gipahiyoman ko si Marlon pag-ayo.

“Di man, Mar.” “Unta, tagaan mo nag pagtagad ang akong love nimo, Jeenky.”

“Unya si Adelfa diay?” Hilom kong nalipay.

“Inigsuon lang ang pagtagad ko niya, Jeenky. Ikaw ang akong true love.”

Niadtong gabhiona gisugot ko si Marlon. Ug kalit nga nawala ang mga sakit sa akong dughan. (KATAPUSAN)