Buntag sa mga luha

M“ olakaw ka?” halos hagawhaw ang pangutana ni Elma. Nakita niya nga nag-ilis si Mario human sa ilang panihapon.

“Oo,” tubag ni Mario. Gipasiklapan niya si Elma. Maluyahon ang iyang asawa diha sa higdaanan. May gihambin kining bug-at nga balatian.

“Asa ka man diay?” subli nga pangutana ni Elma.

“Moadto kong Bogart. Ako siyang gi-teksan. Akong giingnan dawaton ko ang giingon niyang trabaho.”

Nakalitan si Elma. “Ha? Ang buot mong ipasabot, Mario, mao nga...”

“Oo, El. Motrabaho ko niya. Wa nay laing paagi. Sigon sa doktor nga mi-eksamin nimo, kinahanglan ma-tomar dayon ang mga tambal nga iyang gi-reseta. Pero, wa man tay kuwarta!” subo nga namulong si Mario.

Wa mahatingog si Elma. Apan mitultol ang iyang kahiladman. Usa ka drug ‘lord’ si Bogart. May mga ‘pusher’ kining sinuholan nga maoy tigpayuhot sa mga ginadiling drugas, lakip na ang ‘shabu’, nga siya ang tinubdan. Ug kini ang trabaho nga gitanyag niya kang Mario kaniadto pa. Katagi-lungsod ni Mario si Bogart. Nadato nga nanimpalad dinhi sa siyudad, apan ginagukod sa balaod kay ilegal ang iyang negusyo.

“Mar, mag-unsa na lang kon hidakpan ka sa mga pulis?” Gihakop si Elma sa kahingawa.

“Gamhanan si Bogart, El. Giprotektahan sa dakong opisyal sa militar ang iyang negusyo. Di ko niya pasagdan. Ang labing importante karon mao nga makakita kog kuwarta para ipalit og tambal aron mamaayo ka.”

Wala motingog si Elma. Naluoy siya kang Mario. Duha ka bulan na nga nagsera ang buhatan nga gialagaran niini. Nahurot nag kuot ang gamayng kantidad nga gipabalon kaniya sa kompaniya.

“Mar... unsa kaha kon mohulam ka lang una og kuwarta kang Bogart? Unya na lang ilisdi kon makatrabaho ka na sa matarong nga paagi,’ ni Elma human sa taudtaod nga kahilom.

“Akong sulayan, pero kon mobalibad, akong ihinayon ang akong plano.”

Miduko si Elma. Iyang nasabot nga dili na mausab ang desisyon sa iyang bana. Unya miyahat siya sa orasan sa bungbong. Pasado na alas siyete sa gabii.

“Unsang orasa ka kaha mahiuli?” ni Elma.

“Di maseguro. Basta ugma sa buntag nia na ko!” pasalig ni Mario.

Nanaog si Mario sa ilang balay. Misakay og dyip paingon sa siyudad. Gipauban ni Elma ang iyang pangaliya nga unta mahilayo si Mario sa peligro.

Nanglabay ang mga takna. Alas onse, alas dose, hangtod ala una na sa kaadlawon, apan wa pa mahikatulog si Elma. Nagpaabot siya kang Mario, nanghinaot nga mahiuli na kini niining mga orasa. Kaganina pa gilubok ang iyang dughan sa kahigwaos ug kahingawa. Gipugos niya pagpiyong ang iyang mga mata. Ug ambot unsa kadugay siyang nahitagpilaw dihang kalit siyang nahigmata. Gipatingog niya ang transistor nga radyo nga diha sa iyang ulohan. Mibuhagay ang usa ka huni gikan sa usa ka sibyaanan nga alas tres pa sa kaadlawon nagsugod na sa programa.

Unya kalit naputol ang gipatugtog nga sonata. Mipuli ang tingog sa anawonser, “Mga higala, putlon ta sa makadiyot ang atong tulumanon, kay niay usa ka ‘flash report’ nga gipadangat ning sibyaanan. Usa ka tigpayuhot og ginadiling drugas ang na-aktuhan sa mga suluguon sa balaod nga namaligyag shabu. Giingon nga misukol kini ug miibot sa iyang armas. Maong napatay siya sa mga pulis. Ang biktima giila nga usa ka Magno Aligno, nga...”

Wala na madungog ni Elma ang ubang gipamulong sa magsisibya. Misiyok ang iyang mga dalunggan. Nalusno siya sa iyang nahimutangan. Ug mibuhagay ang daghang mga luha gikan sa iyang mga mata karong buntaga.

(KATAPUSAN)