Angora

Ciało trzeba pogrzebać

- JOANNA SZARK

wyliczona – przy słabej sile ciągu w rozrzedzon­ym powietrzu dołożenie ciężaru w postaci ciała zamarznięt­ego himalaisty mogłoby sprawić, że helikopter nie utrzymałby się w locie. Dlatego nawet najwięksi i najsłynnie­jsi – jeśli po wypadku w ogóle udało się ich ciała odnaleźć na rozległych zboczach himalajski­ch gigantów – pozostają tam, gdzie wyzionęli ducha. Ciało wielkiego przedwojen­nego wspinacza George’a Mallory’ego, który zginął w 1924 roku, próbując wejść na

Ofiary Everestu

Tożsamość nieustalon­a Wielu wspinaczy zamarzło, gdy postanowił­o na chwilę się zdrzemnąć. Od lat leżą wciąż w tej samej pozycji, w której zasnęli. GEORGE MALLORY 1886 – 1924 W 1999 r. jego ciało znaleziono na wysokości 8 tys. metrów na północnym zboczu Everestu. Do dziś nie wiadomo, czy jako pierwszy zdobył Everest. TSEWANG PALJOR 1968 – 1996 Indyjski himalaista zwany „Zielone Buty” leży przy północnym szlaku. W 2006 r. zamarzł obok niego Anglik David Sharp. Tożsamość nieustalon­a Ciała himalaistó­w nie leżą na wydeptanyc­h ścieżkach, często trudno je znaleźć, zwłaszcza po upadku w przepaść. Everest (do końca nie wiadomo, czy z powodzenie­m, czy nie!), odnalezion­e 75 lat później pozostało dokładnie tam, gdzie natknęli się na nie himalaiści. Wspinacze zabrali zaledwie kilka drobiazgów – gogle, zegarek, notes – które znaleźli przy ciele.

Nie wszystkie ciała poległych w górach wysokich pozostają jednak na ich zboczach. Jedną z najbardzie­j spekta

*** Na najwyższej górze świata zginęło ponad 200 himalaistó­w i towarzyszą­cych im Szerpów. Większość ciał wciąż tam leży. Oto lista ofiar z ostatnich sześciu lat:

2011

John Delaney Takashi Ozaki Shailendra Kumar Upadhyaya Rick Hitch

2010

Peter Kinloch Tom Jo/rgensen Laszlo Varkonyi Andres Guzman Garza

2009

Frank Ziebarth Wenhong Wu Veslav Chrzaszcz Lhakpa Nuru

2008

Uwe Gianni Goltz kularnych akcji zorganizow­ały Polki – uczestnicz­ki wyprawy na K2 w 1982 roku. Po niecałych dwóch tygodniach, w obozie II na wysokości 6800 m zmarła warszawska himalaistk­a Halina Kruger-syrokomska. „Najprawdop­odobniej na zator tętnicy płucnej lub udar mózgu” – wspominała po dziesięciu latach Wanda Rutkiewicz, kierująca wówczas wyprawą. Obecni opodal na ścianie K2 alpiniści austriaccy próbowali ją ratować – był tlen, sztuczne oddycha-

2007

Maurizio Pierangelo Oh Hee-joon Lee Hyun-jo Yoshitomi Okura Libor Kozák Yasuhiko Mochizuki Shinichi Ishii Dawa Sherpa

2006

Thomas Weber Igor Plyushkin Vitor Negrete Jacques-hugues Letrange Tomas Olsson David Sharp Sri Krishan Ang Phinjo Lhakpa Tseri Dawa Temba Tuk Bahadur Thapa Masar nie, masaż serca, jednak ich wysiłki nie dały rezultatu. „Postanowił­am ciało Haliny znieść na dół. Nie mogłam pogodzić się z myślą, że ona tam może zostać, leżeć na drodze, po której będą chodzić inni, że rozdziobią ją ptaki. Nie byłam zdolna tego zaakceptow­ać. Ciało człowieka trzeba pogrzebać, to jest nasz obowiązek” – opowiadała Rutkiewicz w książkowym wywiadzie rzece. Ciało zmarłej transporto­wano więc przez trudny i lawiniasty teren wspinaczko­wy na linach i pogrzebano u podstawy ściany na cmentarzyk­u poległych na K2 alpinistów.

Siedem lat później na ten sam cmentarz, zorganizow­any na skalnej wyspie wśród płynących lodowców, Rutkiewicz doniosła na własnych plecach ciało innej polskiej alpinistki – Barbary Kozłowskie­j. Ta zginęła w 1985 r. podczas przekracza­nia rzeki lodowcowej i ciało przeleżało cztery lata w prowizoryc­znym grobie wykutym w lodowcu. „Zaczęło gnić, roiło się od robaków, śmierdział­o okropnie” – opowiadała w książce „Wszystko o Wandzie Rutkiewicz”. Polska alpinistka namówiła do pomocy Amerykanin­a i Hiszpana. Ciało umieścili w ogromnym plecaku i nieśli na zmianę. Sama Rutkiewicz w 1992 roku zaginęła w kopule szczytowej Kanczendzo­ngi. Jej ciała nigdy nie odnalezion­o.

Newspapers in Polish

Newspapers from Poland