To jest chamstwo po prostu

Rozmowa ze STEFANEM NIESIOŁOWSKIM, Platforma Obywatelska

– Ale wiele innych procesów wygrałem: z „Naszym Dziennikiem”, „Gazetą Polską”, z Warzechą obrzydliwym. Ja nie walczę z mediami. Walczę z niesłychanym chamstwem, zdziczeniem. Przekroczyli pewne granice… jak mu tam, Jarzębski chyba. „Super Express” porównuje mnie do wściekłego psa. A Lisicki, autor pornograficznego tekstu – do psa. Przepraszam bardzo, ale dziennikarz nie może pisać absolutnie rynsztokowych… Monika Olejnik: – A polityk może? Stefan Niesiołowski: – Nie, też nie może.

Monika Olejnik: – Pan porównał Giertycha do konia. Do wałacha.

Stefan Niesiołowski: – Przepraszam, jest różnica.

Monika Olejnik: – Albo do trupa politycznego. I że nie będzie pan chodził po prosektorium i sprawdzał.

Monika Olejnik: – Warto walczyć z mediami?

Napisano w „ Rzeczpospolitej”: nie pomaga mu spuszczenie ze smyczy, wprawdzie po staremu ujada za swoim panem, tyle że szkody nie czyni. I przegrał pan. Stefan Niesiołowski:

Stefan Niesiołowski: – Trupa politycznego to ja nie wymyśliłem. To powszechne określenie. Monika Olejnik: – A wałach? Stefan Niesiołowski: – Wałach… w „Rewizorze” Gogola jest, że Horodniczy jest jak wałach. Jednak krótko mówiąc, zgadzam się, jeżeli się poczuł dotknięty. Ale, nie, Giertych się nie poczuł dotknięty... Ja porównaniem do psa, żula pod budką z piwskiem itd. – tak. Pewne PiS-owskie lizusy przekroczyły granicę chamstwa. „Super Express” od mniej więcej dwóch tygodni pisał coś takiego – o tak: Idzie Stefan Niesiołowski, którego brat jest w radzie nadzorczej. Tak głosował Stefan Niesiołowski, którego brat jest w radzie nadzorczej. No przepraszam bardzo. Mojego brata to nawet dotknąć nie jest godzien. On siedział za Polskę w więzieniu, opiekował się ciężko chorą mamą. Nie są godni dotknąć mojego brata. Zatem po co go opluwają. Co oni chcą od mojego brata!?

Monika Olejnik: – Ale pan też wojuje językiem: „Pan Bóg tak stworzył kurczaki, że są inteligentniejsze od kaczek”.

Stefan Niesiołowski: – No przecież to prawda.

Monika Olejnik: – No, ale tak pan powiedział? głośnią Polską Radia Wolna Europa. Przesyłał do Monachium nieocenzurowane jeszcze przez władze depesze, pisał korespondencje.

W 1985 roku został aresztowany, oskarżony o szpiegostwo na rzecz amerykańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) i skazany na 10 lat.

Siedział na Mokotowie i w Barczewie. Potem z gorzkim uśmiechem skarżył się, że marzył, żeby chociaż

Stefan Niesiołowski: – Ale to moja wina? Ja...

Monika Olejnik: – No, ale to wiadomo, przytyk to był do kogo?

Stefan Niesiołowski: – No dobrze, do Kaczyńskich. Monika Olejnik: – No tak. Stefan Niesiołowski: – Ale przepraszam bardzo, czy to jest porównanie do wściekłego psa? Czy to jest profesor spuszczony ze smyczy...

Monika Olejnik: – Mówi pan o małpiarni.

Stefan Niesiołowski: – Nie widzę symetrii tutaj. Ci panowie, już nie chcę ich wymieniać, ta PiS-owska, lizusowska grupa pseudodziennikarzy, przekroczyła granice agresji i podłości wobec mnie i spotkamy się w sądzie. Wygrałem z jednym oszczercą Warzechą. Przegrałem z jednym oszczercą, zresztą bardzo zasłużonym autorem pornograficznego tekstu. Zresztą duży talent ujawnił. Lisickim, drugim oszczercą. Odwołamy się, zobaczymy. Przegrał Tomaszewski. Bardzo dobrze. Są pewne granice – pani redaktor. Nie może być tak, że polityk może być zniesławiany, opluwany przez dziennikarza, a dziennikarz jest bezkarny.

Monika Olejnik: – Ale podobno bardzo dobrym adwokatem jest Roman Giertych. przez chwilę mieć takie warunki, jakie stworzono siedzącemu do 1986 roku w Barczewie Erichowi Kochowi, generałowi SS, gauleiterowi i nadprezydentowi Prus Wschodnich, odpowiedzialnemu za wysłanie do obozów zagłady kilkuset tysięcy ludzi. Wyszedł na wolność jako ostatni więzień polityczny PRL-u – 22 grudnia 1989 roku, gdy od czterech miesięcy premierem był Tadeusz Mazowiecki.

Stefan Niesiołowski: – Poradzę sobie bez Romana Giertycha.

Monika Olejnik: – Nie chce pan Romana Giertycha na adwokata? Dlaczego?

Stefan Niesiołowski: – Mam innego adwokata. Wygrywam większość tych procesów.

Monika Olejnik: – Premier mówi, że to taki skuteczny człowiek.

Stefan Niesiołowski: – To prawda, ale czy każdy musi chodzić do niego. Bardzo szanuję Romana Giertycha, bo to rodzina zasłużona dla Polski. Wybitna. Oczywiście także w ruchu narodowym były różne okresy, fazy…

Monika Olejnik: – A w LPR-ze też pan szanuje?

Stefan Niesiołowski: – Nie powiedziałem, że za LPR. Szanuję za jego późniejsze wypowiedzi i działania. LPR, akurat nie.

Monika Olejnik: – Czyli odcina pan – Roman Giertych stary i Roman Giertych nowy?

Stefan Niesiołowski: – No dobrze, ja nie bardzo wiem, mam do końca życia zwalczać Romana Giertycha?

Monika Olejnik: – Nie, nie. To dobrze służy premierowi i jego rodzinie, że akurat Roman Giertych jest pełnomocnikiem w sprawie Michał Tusk kontra media.

Był pełnomocnikiem i przyjacielem pułkownika Ryszarda Kuklińskiego. Walczył o jego rehabilitację i przywrócenie dobrego imienia. W 1998 roku przygotował wizytę pułkownika w ojczyźnie.

Wykładał w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego i Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza, której był prorektorem.

Miał obsesję na punkcie suwerenności Polski. Obnażał i demaskował uzależnienie części polskich elit od zagranicznych sponsorów i decydentów, a ponieważ patriotyzm jest u nas pojęciem wstydliwym, więc media tzw. głównego nurtu z czasem przestały go zauważać. To sprawiło, że związał się z koncernem medialnym ojca Tadeusza Rydzyka.

Jego temperament i doświadczenie życiowe sprawiły, że w wielu publicznych wydarzeniach, decyzjach, nominacjach doszukiwał się drugiego dna i, niestety, często miał rację.

Zginął w niewyjaśnionych i tajemniczych okolicznościach. Bez świadków, chociaż tego dnia na szlakach było wielu turystów. Będzie nam Ciebie brakowało.

Redakcja