Komu bije serce?
…Furia odeszła i w końcu poczuł, że umysł jego jest tak spokojny, pusty, trzeźwy i chłodny, jak mężczyzna po stosunku z kobietą, której nie kocha… Ot, literatura. Według francuskiego pisarza i akademika Jeana d’Ormessona istniejemy o tyle, o ile opowiadamy swoje życie albo fabrykujemy jego kopie. Pisanie i czytanie to w Paryżu zajęcie wysoce nobilitujące, a mole książkowe należą do kolorytu tutejszych ulic i metra, zwłaszcza we wrześniu, kiedy zaczyna się nowy sezon wydawniczy, a wraz z nim wysyp kilkuset nowych tytułów.
W tym roku głośno jest o Christine Angot i jej „Tygodniu wakacji”, powieści o kazirodczym seksie, także o Olivierze Adamie i jego „Kresach” opowiadających o życiu na paryskich przedmieściach czy o „Domu” świętego monstrum literatury afroamerykańskiej – Toni Morrison, laureatki Nobla i Pulitzera. opery mydlanej (wybór należy do czytelnika). Nowy republikański monarcha Francuzów spędził z Ségole`ne Royal ponad 30 lat życia, tego osobistego, którego owocem jest ich czwórka dzieci, i tego politycznego, gdy wspólnie oddawali się socjalistycznej ideologii. Porzucił partyjną towarzyszkę, gdy ta wystartowała w poprzednich wyborach prezydenckich (przegrała z „Sarko”); porzucił – jak przyznał – dla kobiety swego życia, dziennikarki Paris Match, Valérie Trierweiler, dziś pierwszej damy Francji u jego boku. Obu kobietom trudno ukryć wzajemną wrogość. Kiedy Ségole`ne walczyła w czerwcu o parlamentarną reelekcję w okręgu La Rochelle, namaszczona przez centralę swej partii i prezydenta, Valérie – wbrew jego woli – poparła na internetowym Twitterze jej przeciwnika, niejakiego Oliviera Falorniego, dysydenta, który zbuntował się i mimo wezwań partii nie ustąpił miejsca „byłej”
sezonu nowego czego.
Autorki książki Entre deux feux pochylają się nad tą psychodramą, która nabiera wymiaru afery państwowej, ocierającej się o sypialnię prezydenta. Pokazują, jak maskujący swe uczucia Hollande wahał się między dwoma rywalizującymi kobietami: „jedną chcącą go zatrzymać, drugą odzyskać”. Rzucają światło na niepewność Trierweiler „znaczącej swe terytorium visa`-vis Royal, która uważa ją za zagrożenie”. I tak kobiety pogrążają się w groteskowej zazdrości i pragnieniu zemsty.
Autor L’Ex, żurnalista Le Nouvel Observateur, przyjął formułę bardziej dramatyczną w przedstawieniu historii „byłej” prezydenta poświęconej na ołtarzu jego „obecnej”. Prowadzi czytelników drogą Royal – Hollande, rekonstruując narodziny i rozpad ich związku oraz formowanie się nowego. Eksploruje przyczyny wrogości obu kobiet, wysłuchuje zwierzeń Ségole`ne oraz spotyka jej rywalkę Valérie. Pierwszą traktuje z czułością, drugą z pewną pobłażliwością.
Z kolei La Favorite to cierpki, ironiczny pamflet w formie otwartych listów, w któ-
wydawniczo-czytelni-