Podziękujmy Millerowi
11
– Obawiam się, że premier Marcinkiewicz jest optymistą. Samorządy (jedna trzecia funduszy strukturalnych) wykorzystały je praktycznie w 100 proc. Pytanie tylko, czy brukowanie rynków, pokrywanie miedzianą blachą kościołów czy budowanie aquaparków to były najbardziej potrzebne inwestycje? Za to na kolej dostaliśmy 4,8 miliarda euro i przez te lata wydaliśmy tylko kilkaset milionów. Wygląda na to, że nie zdążymy wydać ponad 4 miliardów euro, gdyż – po pierwsze – nie ma nawet gotowych projektów, a po drugie – nie ma wykonawców (jedna z największych firm czyli Przedsiębiorstwo Napraw Infrastruktury Kolejowej – ogłosiła upadłość).
– Ale za to wydaliśmy 100 proc. dotacji na drogi.
– Nie jest to takie pewne. Unia przyznała nam na drogi 15 miliardów euro. Przedłożyliśmy Brukseli rachunki na 3,8 miliarda złotych (930 milionów euro), które zostały zakwestionowane. Przy okazji 4 miliardy euro zostały zablokowane (w tej kwocie jest część przeznaczona na regionalny program
operacyjny Ściany Wschodniej). Ta sprawa, która ciągnie się już prawie cztery lata, jest dowodem na to, że rząd nie zna unijnych przepisów, nie potrafi przedstawić projektów. Można było uprzedzić Komisję Europejską, że jeden projekt jest podejrzany, ale pozostałe siedem jest czystych. Tymczasem, zgłaszając wszystkie razem do refinansowania nie możemy się dziwić, że wszystkie są wstrzymane i na dodatek powstał zapis, że to, co przedłoży Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, ma być zablokowane. Te środki zapewne zostaną odblokowane, ale w naszej sytuacji znaczenie ma każdy miesiąc opóźnień. Ale co się dziwić, gdy kierujący GDDKiA Lech Witecki przez pięć lat nie potrafił zdać egzaminu dla urzędników służby cywilnej i cały czas jest tylko pełniącym obowiązki. Najwyższy czas poznać prawdę, jak to jest z wydatkami na drogi. Do tej pory oficjalnie wydaliśmy na nie 30 miliardów złotych (ponad 7,3 miliarda euro), ale Izba Gospodarcza Drogownictwa twierdzi, że tylko 22 miliardy (blisko 5,4 miliarda euro), a rząd nie zaprzecza. Jest jeszcze jeden poważny pro- blem bardzo wyraźnie akcentowany w Brukseli. Dotacje unijne miały przynieść nowym krajom członkowskim tzw. europejską wartość dodaną, czyli jeżeli budujemy autostradę, to od granicy do granicy. Tymczasem żadna z naszych autostrad nie spełnia tego wymogu.
– Przy okazji dyskusji o dotacjach w ramach wspólnej polityki rolnej część liberalnych polityków uznała, że ta pomoc jest nieefektywna i powinna docierać przede wszystkim do producentów rolnych, a nie do każdego, kto ma 2 czy 3 hektary ziemi.
– W ramach unijnej pomocy dla rolnictwa są dwa filary: pierwszy bezpośrednie dopłaty do hektara i drugi – środki na unowocześnienie rolnic- twa. W przypadku dopłat bezpośrednich z każdego euro 90 – 95 centów pozostaje w kraju. W drugim – z każdego euro 80 – 85 centów wraca do Holandii, Francji, Niemiec, Danii.
– To podobno ostatni unijny budżet, który przyniesie nam tak duże środki.
– Grecja, Hiszpania, Irlandia, Portugalia – te kraje przez wiele lat otrzymywały z Unii setki miliardów. Gdy w 2007 r. dotacje się skończyły, zaczął się kryzys. Nie potrafiły poradzić sobie bez tej unijnej kroplówki. Co będzie, gdy Polska za kilka lat przestanie być unijnym beneficjentem? Niestety, na razie nie mamy żadnych realnych i rozsądnych planów na ten trudny czas.