Cykliści i piesi
Ceremonia pochówku
Jestem osobą starą i samotną. Nie mam nikogo, kto mógłby zająć się moim grobem. W związku z tym chciałabym, aby moje zwłoki zostały spalone i rozsypane, wszystko jedno w jakim miejscu. Czy są w Polsce takie miejsca, gdzie można wysypać ten popiół? Jeśli nie ma, to czy rozpatruje się możliwość utworzenia takich miejsc np. w granicach cmentarza? Czy w Polsce znajomi (rodzina) mogą zanieść urnę na cmentarz do rodzinnego grobu we własnym zakresie, bez asysty np. księdza?
– Milena Kuc (e-mail) Zgodnie z obowiązującymi przepisami, a dokładniej art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 31
Często do pracy dojeżdżam rowerem. Trasa jest bardzo zróżnicowana. Kiedy mogę jechać po chodniku? Czy zawsze muszę ustępować pieszym?
– Agata Lesiak (e-mail) Zgodnie z treścią art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. „Prawo o ruchu drogowym” (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 2012 z późn. zm.) „ kierujący rowerem jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów lub pasa ruchu dla rowerów, jeśli są one wyznaczone dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić. Kierujący rowerem, korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym”. Wedle ust. 5 tegoż przepisu „ korzystanie z chodnika lub drogi dla pieszych przez kierującego rowerem jest dozwolone wyjątkowo, gdy: 1) opiekuje się on osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem; 2) szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów jest dozwolony z prędkością większą niż 50 km/godz., wynosi co najmniej 2 m i brakuje wydzielonej drogi dla rowerów oraz pasa ruchu dla rowerów;
3) warunki pogodowe zagrażają bezpieczeństwu rowerzysty na jezdni (śnieg, wiatr, ulewa, gołoledź, gęsta mgła), z zastrzeżeniem ust. 6”.
Zgodnie ze wspomnianym ust. 6 „ kierujący rowerem, korzystając z chodnika lub drogi dla pieszych, jest obowiązany jechać powoli, zachować szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym”.
Piesi też jednak mają swoje obowiązki. Wedle art. 11 ust. 1 „ pieszy jest obowiązany korzystać z chodnika lub drogi dla pieszych, a w razie ich braku – z pobocza. Jeżeli nie ma pobocza lub czasowo nie można z niego korzystać, pieszy może korzystać z jezdni, pod warunkiem zajmowania miejsca jak najbliżej jej krawędzi i ustępowania miejsca nadjeżdżającemu pojazdowi”. Zgodnie z art. 11 ust. 4 „ korzystanie przez pieszego z drogi dla rowerów jest dozwolone tylko w razie braku chodnika lub pobocza albo niemożności korzystania z nich. Pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej drogi, jest obowiązany ustąpić miejsca rowerowi”. W tym miejscu bardzo ważna uwaga! Przepisu tego nie stosuje się w strefie zamieszkania. W strefie tej pieszy korzysta z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem (art. 11 ust. 5). stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r., nr 118, poz. 687 z późn. zm.), „ zwłoki mogą być pochowane przez złożenie w grobach ziemnych, w grobach murowanych lub katakumbach i zatopienie w morzu. Szczątki pochodzące ze spopielenia zwłok mogą być przechowywane także w kolumbariach”. Wedle ust. 3 tego przepisu, „ groby ziemne, groby murowane i kolumbaria przeznaczone na składanie zwłok i szczątków ludzkich mogą znajdować się tylko na cmentarzach”. Prochy ze spopielenia zwłok można więc przechowywać jedynie na cmentarzu lub rozsypać w morzu.
Zagadnienia związane z samą ceremonią pogrzebową należy uzgadniać
silny z zarządcą danego cmentarza, zaś szczegółowe zasady jej przeprowadzenia wynikają z regulaminu cmentarza. Asysta duchownego powinna zależeć tylko od woli osób dokonujących pochówku. Dotyczy to przypadku, gdy pogrzeb następuje na cmentarzu komunalnym, ale także, gdy ma on miejsce na cmentarzu wyznaniowym, a w danej miejscowości nie ma cmentarza komunalnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz. U. z 1989 r., nr 29, poz. 154 z późn. zm.), „ parafie mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania cmentarzy grzebalnych”. Wedle zaś ust. 3 tego przepisu „ w miejscowościach, gdzie nie ma cmentarzy komunalnych, zarządy cmentarzy umożliwiają pochowanie na cmentarzach, o których mowa w ust. 1, na równych prawach także innych zmarłych”. Byłoby dziwne, gdyby ceremonii pochówku osoby niewierzącej prowadzonej na cmentarzu katolickim tylko dlatego, że nie ma w danej miejscowości nekropolii komunalnej, towarzyszył obrządek wyznaniowy, szczególnie jeżeli nie życzy sobie tego dokonujący pochówku.
Skąd pomoc zdolnej dziewczynie?
Jak pokierować i jak pomóc kobiecie, która ma małą córkę chodzącą do gimnazjum (bardzo dobrze się uczy)? Ojciec tej dziewczynki od dawna nie żyje, a ona nie ma po nim żadnej renty. Jej matka jest na rencie.
– Konstanty Giergusiewicz z Jasła Naszym zdaniem źródła pomocy można podzielić na trzy kategorie. Pierwszą z nich są instytucje administracji publicznej, np. miejskie ośrodki pomocy społecznej, w których można starać się o świadczenia finansowe lub rzeczowe. Druga kategoria to liczne organizacje pozarządowe. Wykaz organizacji pożytku publicznego uprawnionych do otrzymania 1 proc. podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2012 można znaleźć na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (www.mpips.gov.pl), zaś wykaz organizacji pozarządowych także innych typów (nie tylko pożytku publicznego) np. na stronie www.bazy.ngo.pl. Trzecim źródłem jest bezpośrednia pomoc od osób fizycznych czy prawnych.
Śmieci po lokatorze
W domku, którego jestem właścicielem, mieszkała lokatorka, która zmarła. W mieszkaniu zostały jej meble i sprzęty. Nie zostawiła testamentu. Nie mogę się doprosić, aby jej syn i wnuki usunęli z mieszkania resztę rzeczy i śmieci. Jak zmusić do tego syna zmarłej? Czy muszę przeprowadzić postępowanie spadkowe, czy mogę wynająć firmę i obciążyć go kosztami?
– Jan Lisiecki z Warszawy
Najpierw powinien Pan na piśmie wezwać spadkobierców zmarłej do usunięcia z lokalu jej rzeczy w określonym terminie – z zagrożeniem, że w przeciwnym razie na ich koszt odda Pan rzeczy na przechowanie, a śmieci usunie. W braku reakcji może Pan wynająć firmę sprzątającą, a następnie dochodzić poniesionych wydatków od spadkobierców, także na drodze sądowej. W takim procesie będzie Pan musiał wykazać, że pozwany nabył spadek, a jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 października 2007 r. (sygn. I CNP 51/07), najprostsze i najpewniejsze jest uzyskanie przez wierzyciela stwierdzenia nabycia spadku. Pan jako wierzyciel zmarłej może wszcząć postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po niej.
Dłużnik za granicą
Mam dłużnika, który wraz z żoną i dziećmi wyjechał za granicę. W Polsce pozostali jego teściowie. Jak odzyskać dług na podstawie prawomocnego wyroku sądowego w sytuacji, gdy komornik twierdzi, że jest bezsilny, choć wiemy, że dłużnik prowadzi firmę w jednym z krajów Unii Europejskiej (nie znam jej adresu)?
– Stanisław Kielar z Dolnośląskiego Bez ustalenia adresu dłużnika nic Pan nie zdziała. Jeśli zamieszkuje on i prowadzi działalność gospodarczą za granicą na swoje nazwisko, można próbować ustalić dane adresowe firmy, sprawdzając rejestry podmiotów gospodarczych w poszczególnych krajach, ale to szukanie igły w stogu siana.
Dysponując adresem zamieszkania dłużnika, będzie Pan mógł złożyć w Polsce wniosek o wydanie tzw. zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego – jest to wydawane przez polski sąd zaświadczenie, że wydane orzeczenie nadaje się do egzekucji w krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 795 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego „ jeżeli tytuł egzekucyjny w postaci orzeczenia sądu, ugody zawartej przed sądem lub zatwierdzonej przez sąd spełnia warunki określone w przepisach odrębnych, sąd, który wydał orzeczenie albo przed którym została zawarta ugoda lub który zatwierdził ugodę, na wniosek wierzyciela wydaje zaświadczenie, że stanowią one europejski tytuł egzekucyjny, zwane dalej „zaświadczeniem europejskiego tytułu egzekucyjnego”. Uzyskanie takiego zaświadczenia to i tak dopiero początek drogi, gdyż egzekucję za granicą może prowadzić tylko organ właściwy w danym państwie i to do niego będzie Pan musiał skierować wniosek o wszczęcie egzekucji, załączając w szczególności wyrok oraz wspomniane zaświadczenie.
1