Dożywocie bez wątpliwości
Na dożywocie skazał sąd Andrzeja B., a jego kompana Jerzego J. – na 25 lat pozbawienia wolności. To wyrok za zabójstwo ze szczególnym okrucieństwem. Zbrodni dokonano 13 lat temu. Ofiara to Zdzisław K. – przyjaciel skazanego Andrzeja B.
Chyba już nikt z policjantów nie pamiętał o niewyjaśnionym zabójstwie Zdzisława K., gdy zgłosiła się do nich Katarzyna K. Był rok 2010, a kobieta stwierdziła, że chce zmienić swoje zeznania, które złożyła w 2000 roku w sprawie zabójstwa owego Zdzisława K. To, co mówiła kobieta, musiało budzić i budziło przerażenie. Ona nie opisywała po prostu zabójstwa. To, co usłyszeli śledczy, a potem łódzki sąd, to była opowieść o sadystycznym i wyjątkowo okrutnym morderstwie. Po jej zeznaniach umorzone wcześniej śledztwo wznowiono, a wkrótce po tym do aresztu trafili skazani dziś Andrzej B. i Jerzy J.
Żebym jej w życiu nie przeszkadzał
Zdzisław K. zaginął 24 stycznia 2000 roku. Ustalono, że wieczorem tamtego dnia mężczyzna odwiedził w mieszkaniu Andrzeja B. i jego ówczesną przyjaciółkę, Katarzynę K. Potem wszelki słuch po nim zaginął. Para zgodnie zeznała w 2000 roku, że Zdzisław K. opuścił ich mieszkanie nad ranem i nie mają pojęcia o jego losie. Gdy kilka dni później znaleziono rozczłonkowane i nadpalone ciało mężczyzny, śledczy bliżej przyjrzeli się mieszkaniu, Andrzeja i Katarzyny. Nic jednak nie znaleziono.
Andrzej B. i Katarzyna K. byli parą przez długie lata. Mają wspólnie troje dzieci. Jednak niemal cały ten czas mężczyzna spędził za więziennymi murami, wychodząc czasem na przepustki.
– Poznaliśmy się w więzieniu – kobieta opowiedziała o swoim związku z oskarżonym przed sądem. – On wyszedł pierwszy, ja niedługo po nim. Zaraz potem zaszłam w pierwszą ciążę. Na początku wszystko było pięknie. Potem Andrzej poszedł znowu siedzieć. Załatwiłam mu przepustkę. Wyszedł na przerwę, zrobił mi kolejne dziecko i poszedł siedzieć dalej. Ale między nami było już coraz gorzej.
W 2004 roku Katarzyna K. związała się z innym mężczyzną i zamieszkała wraz z nim w mieszkaniu oskarżonego. Prawda wyszła na jaw do- Oskarżeni: Andrzej B. (54 l.), Jerzy J., pseudonim „Jerzol” (60 l.) O: zabójstwo ze szczególnym okrucieństwem Obrona: mecenas Sławomir Szatkiewicz i mecenas Bartosz Woźniak Oskarżenie: prokurator Jolanta Ogrodowska, Prokuratura Rejonowa Łódź-Widzew
Sąd: Alicja Litwicka-Cysek, przewodnicząca składu orzekającego, oraz Tomasz Pintara, drugi sędzia zawodowy. Sąd Okręgowy w Łodzi piero sześć lat później, gdy Andrzej B. wyszedł na wolność. Dla niego wszystko to układa się w logiczną całość:
– Przez lata mieszkała w moim mieszkaniu ze swoim kochankiem. Po moim wyjściu na wolność doszło między nami do bójki. To oni ją sprowokowali. Zostałem po tym skazany na 4,5 roku za pobicie. Policjanci już jej wcześniej mówili, że to długo mnie za kratami nie zatrzyma. Dlatego powiedziała, że to ja w 2000 roku pobiłem Zdziśka na śmierć. Obciąża mnie tylko dlatego, żeby przejąć moje mieszkanie. Chodzi jej o to, żebym jej w życiu nie przeszkadzał. Ona miała cały wachlarz możliwości i dużo czasu, aby ujawnić to rzekome przestępstwo, ale tego wcześniej jakoś nie zrobiła.
Bili na przemian
Katarzyna K. zeznawała przed sądem kilka godzin. Na czas jej zeznań oskarżeni musieli opuścić salę sądową. Taka była jej prośba. Jak twierdziła, dalej boi się swojego byłego partnera. W czasie składania zeznań gołym okiem było widać stres, jaki towarzyszył świadkowi. Kobieta cała się trzęsła. Łzy płynęły po jej twarzy niemal bez przerwy, a bywało też, że po prostu zanosiła się płaczem.
– Najbardziej utkwiło mi w pamięci, jak Andrzej uderzył Zdziśka młotkiem w głowę. Krew tryskała… Bili go na przemian, raz Andrzej, raz Jurek. Kopali… – Dokładnie, w które części ciała? – Wszystkie, chyba wszędzie go kopali. Najbardziej zapamiętałam jego głowę, wyglądała strasznie. Zdzisiek w pewnej chwili poprosił o szklankę wody. Chciałam mu podać, ale Andrzej mnie zatrzymał. Nie pozwolił tego zrobić… Wyjął penisa i nasikał na Zdziśka… nasikał mu porostu do buzi… Chciałam Zdziśkowi pomóc, chciałam, żeby stamtąd uciekał, ale on już był tak pobity… Mówiłam do niego, namawiałam do ucieczki.
Świadek zapamiętała, że Zdzisław K. powiedział wówczas do niej:
„Ja już nic nie widzę i nie słyszę”.