Najpiękniejsze cmentarze świata

Niektórzy mogą uznać to za dziwne, że ktoś chce poświęcić wolne dni na zwiedzanie cmentarzy. Inni uważają, że taka wizyta to doskonała okazja, by wspominać fascynujące postacie historyczne i dzieła znanych architektów, którzy byli autorami mauzoleów.

St. Louis No. 1, Nowy Orlean

Nowy Orlean to miasto położone poniżej poziomu morza. Dawno temu przy każdej powodzi zmarli dosłownie wstawali z grobów. Mieszkańcy szybko nauczyli się, że ciał nie należy grzebać i zaczęto budować grobowce w całości stojące na ziemi. Na graniczącym z dzielnicą francuską cmentarzu St. Louis No. 1 – najstarszym w mieście, powstałym w 1789 roku – nie ma grobów w ziemi. Niektóre z tamtejszych pomników są naprawdę imponujące, podczas gdy inne już jakiś czas temu popadły w ruinę, ale nadal noszą ślady dawnej świetności.

Jedną z najbardziej tajemniczych postaci pochowanych w tym miejscu jest kapłanka wudu Marie Laveau (1794 – 1881), która opiekowała się zarówno zamożnymi białymi mieszkańcami miasta, jak i tymi pochodzenia kreolskiego. Była bardzo znana i wpływowa. Nazywano ją królową wudu. Stała się bohaterką wielu opowiadań i legend. To ona wprowadziła do kultu wudu symbole katolickie, aby przekonać ludzi, że jest on formą religii chrześcijańskiej. Podczas zwie- dzania tego cmentarza z przewodnikiem można nawet liczyć na spotkanie zjaw.

Cmentarz La Recoleta, Buenos Aires, Argentyna

Cmentarz powstał wokół kościoła i klasztoru rekoletów. Wszystkie 4691 grobów znajduje się nad ziemią, a 94 z nich rząd Argentyny uznał za zabytki. Cmentarz publiczny – pierwszy w Buenos Aires – założono w roku 1822, czyli w czasach, gdy zamożni mieszkańcy Buenos Aires zaczęli stawiać swoim bliskim wyszukane mauzolea.

Na cmentarz wchodzi się przez neoklasycystyczną bramę ozdobioną wysokimi kolumnami doryckimi. Znajduje się tu wiele pięknych marmurowych grobowców ozdobionych wyszukanymi pomnikami. Są utrzymane w różnych stylach – art deco, art nouveau, barokowym i neogotyckim. Większość materiałów na grobowce wzniesione w latach 1880 – 1930 specjalnie sprowadzano z Paryża czy Mediolanu.

Eva Peron – pierwsza dama Argentyny od 1946 roku aż do śmierci w 1952 roku – leży w grobie rodziny Duarte. Turyści codziennie składają jej hołd, odwiedzając czarny granitowy grób. Pochowano tam również wielu innych słynnych Argentyńczyków – od prezydentów i przywódców wojskowych, po naukowców – zdobywców Nagrody Nobla i pisarzy. Znajduje się tu także grób prawnuczki Napoleona.

Cmentarz Highgate,

Londyn

Na londyńskim cmentarzu Highgate poszukajcie grobu Karola Marksa, pisarza George’a Eliota oraz rodziny Charlesa Dickensa. Mniej więcej w 53 tys. grobów spoczywa 170 tys. zmarłych. Ze względu na roślinność cmentarz uznano za rezerwat przyrody. Spośród mnóstwa drzew i kwiatów wiele wysiało się bez udziału człowieka. Mieszka tam dużo ptaków i małych zwierząt, takich jak lisy.

W latach 30. XIX wieku uznano, że cmentarze parafialne w centrum Londynu stanowią zagrożenie dla zdrowia mieszkańców miasta, więc parlament zadecydował o utworzeniu siedmiu nowych cmentarzy poza granicami stolicy. Ziemię Highgate poświęcono w 1839 roku. Nekropolia trafiła do angielskiego rejestru dziedzictwa narodowego. Jako jeden z najpiękniejszych wiktoriańskich cmentarzy w mieście. Najsłynniejszą spośród pochowanych tu osób jest Karol Marks, ale jest tu też grób pisarza George’a Eliota (Mary Ann Evans) oraz rodziców, żony i młodszego brata Charlesa Dickensa.

Z tym miejscem wiąże się pewna tajemnica – historia wampira z Highgate. W latach 70. powstał nawet raport na ten temat, a Brytyjskie Towarzystwo Spraw Nadprzyrodzonych i Okultyzmu prowadziło swoje badania. Wszystko zaczęło się, gdy na terenie cmentarza znaleziono martwe zwierzęta. Kiedy weterynarz orzekł, że nie ma w nich ani kropli krwi, zaczęto mówić, że została wyssana. Potem pojawili się ludzie, którzy twierdzili, że widzieli postać, od której wiało grozą, a niektórzy badacze doszukali się informacji, że na cmentarz w XIX wieku przywieziono trumnę ze szczątkami wampira. Najstarszą część cmentarza z wieloma imponującymi wiktoriańskimi grobowcami zwiedza się tylko w grupach oprowadzanych przewodnika.

przez

Cmentarz Centralny,

Wiedeń

Zaprojektowany z myślą o rosnącej populacji miasta Zentralfriedhof został otwarty w 1874 roku. Znajduje się na przedmieściach. Nazwano go centralnym, bo wiele znaczy dla miasta, a nie dlatego, że znajduje się w jego centrum.

To drugi największy cmentarz w Europie. Codziennie odbywa się na nim około 20 pogrzebów. Wiedeńczycy mówią, że jest „o połowę mniejszy niż Zurych, ale zapewnia dwa razy tyle rozrywki”. Pochowano tu dwa razy tyle osób, ile obecnie mieszka w Wiedniu – 3,3 miliona.

Większość odwiedzających koncentruje się na muzycznej historii miasta. Spoczywają na tym cmentarzu tacy kompozytorzy jak Ludwig van Beethoven, Franciszek Schubert, Antonio Salieri, Johannes Brahms i Johann Strauss II, a Wolfgang Amadeusz Mozart ma na tym cmentarzu honorowy pomnik, choć jego prawdziwy grób znajduje się na pobliskim Sankt Marxer Friedhof.

Pośrodku nekropolii wzniesiono secesyjną kaplicę z kryptą Karla Luegera – jednego z burmistrzów Wiednia. Co ciekawe – a początkowo budziło to ogromne kontrowersje – cmentarz ma sekcję katolicką, protestancką, małą rosyjską część prawosławną oraz dwie żydowskie.

Bonaventure, Georgia, USA

Umiejscowiony obok dawnej plantacji Bonaventure został założony w 1847 roku i był wtedy cmentarzem publicznym o nazwie Evergreen. Miasto Savannah kupiło go w 1907 roku.