Krótka historia jogi

Jednym z najważniejszych tekstów na temat jogi jest Bhagavadgita („Pieśń Pana”), która stanowi część wielkiego eposu Mahabharata. Dzieło to wyodrębnia trzy główne nurty jogi: karma joga, bhakti joga i dźniana joga. Zalecenia w nim zawarte w przeciwieństwie do starszych tekstów nie są skierowane jedynie do ascetów poświęcających życie rozwojowi duchowemu, lecz także do szerszego grona świeckich odbiorców. Karma joga, czyli joga czynu, jest przykładem sposobu na osiągnięcie wyzwolenia bez porzucania swoich obowiązków w społeczeństwie – polega na wyrzeczeniu się owoców swoich czynów, na zaprzestaniu przywiązywania się do nich. Przy takim nastawieniu psychicznym praca przestaje być uciążliwym obowiązkiem wypełnianym tylko z przyczyn ekonomicznych, a staje się formą medytacji. Bhakti joga jest ścieżką miłości i oddania Bogu, dźniana joga jest ścieżką wiedzy, mądrości, poznania wyzwalającego.

Wielowiekowa tradycja jogi została usystematyzowana i podsumowana w „Jogasutrach” Patań- dźalego. Ten tekst zdefiniował filozofię jogi klasycznej. Zawiera słynną definicję jogi jako powściągnięcia poruszeń świadomości, które sprawia, że wracamy do naszej prawdziwej natury i wi-