Nazwy kolorów

To natura podpowiedziała ludziom nazwy kolorów. Mamy barwy pochodzące od metali i minerałów (np. brązowy, koralowy), zwierząt (np. gołębi, kanarkowy) roślin (fioletowy od fiołków, a czarny od czyrńca barwiącego na ten kolor). Swoją rolę odegrały też owoce, np. pomarańczowy wywodzi się z francuskiego określenia „pomme d’orange”). Z kolei zielony jest od ziela, niebieski od nieba, a czerwony od czerwi – larw, z których uzyskiwano czerwony pigment. Dwa mają pochodzenie praindoeuropejskie – biały od słowa „bhala” (blask, światło), a żółty od wyrazu „ghel”. Ciekawostką jest to, że początkowo granatowy uważany był za ciemną czerwień, bo taki jest miąższ owocu granatu. Z czasem zaczęto postrzegać go jako krwistą czerwień, później fiolet, ciemny fiolet, aż w końcu uznano go za ciemnoniebieski.

Z badań naukowych wynika, że dziecko zawsze najpierw uczy się rozpoznawania czerwieni, a dopiero potem opanowuje nazwy kolejnych barw tęczy.