TV bez tajemnic

Wielu pamięta na pewno czasy, gdy trzeba było cierpliwie czekać na kolejne odcinki przygód bohaterów „Niewolnicy Isaury” czy „Dynastii”. Dziś fani seriali nie mają takiego problemu. Jeśli zapomną obejrzeć jakiś odcinek, to z pewnością znajdą go niebawem na innym kanale telewizyjnym bądź w internetowym serwisie „wideo na żądanie”.

Te ostatnie zyskują coraz więcej zwolenników, czemu trudno się dziwić. Oferują bowiem najnowsze światowe produkcje, udostępniane często całymi sezonami. Coraz częściej są to oryginalne produkcje własne, nieznane wcześniej z telewizyjnych emisji.

Kilka dni temu pojawiła się w Polsce kolejna internetowa wypożyczalnia filmów i seriali, która zamierza podążać drogą wytyczoną przez HBO GO czy ostatnio Netflix. Chodzi o ShowMax, serwis należący do południowoafrykańskiego koncernu Napsters. Polska dołączyła do grona ponad 60 krajów, w których działa wspomniana platforma.

Zasada działania jest taka sama, jak w przypadku wszystkich płatnych serwisów tego typu. Potencjalny klient wykupuje miesięczny abonament, w ramach którego może w dowolnym czasie i na wybranym urządzeniu oglądać oferowane filmy i seriale. W Polsce ShowMax wycenił tę usługę na 19,90 zł miesięcznie, po bezpłatnym 14-dniowym okresie próbnym. To taniej niż choćby w Netfliksie. Ciekawym rozwiązaniem jest możliwość płacenia za pośrednictwem telefonu. Do jednego konta można przypisać nawet pięć urządzeń, ale jednoczesne korzystanie z serwisu możliwe jest na dwóch.

Choć ShowMax kusi ceną, to jego początkowa oferta programowa jest uboższa niż w Netfliksie, gdzie znajdziemy ponad 1900 seriali i filmów fabularnych. Na początek ShowMax ma przyciągnąć premierowymi odcinkami programu „Ucho prezesa”, który zyskał już wielu fanów w internecie. Dwadzieścia kolejnych odcinków tego satyrycznego programu pokazanych zostanie najpierw na ShowMax (w czwartki), by po kilku dniach trafić także na YouTube.

Nowy serwis stawia mocno na polskie produkcje, co zapewnia umowa z Kino Świat. Na ShowMax będzie można obejrzeć takie hity kinowe, jak „Miasto 44”, „Pitbull. Niebezpieczne kobiety” czy „Planeta singli”. Zagraniczne filmy i seriale można oglądać albo w wersji oryginalnej, albo wybrać polskiego lektora lub napisy. Jeśli jednak chodzi o seriale to na razie trudno nowemu serwisowi porównywać się z Netfliksem, gdzie królują takie światowe hity, jak choćby „Narcos”, „House of Cards” czy „The Crown”.

Czy w imię obrony praw słabszych można być bezwzględnym i okrutnym? Czy dobrymi intencjami można rozgrzeszyć każdą niegodziwość? Może nie są to pytania, które zadają sobie zbyt często warszawscy celebryci, ale bywa, że trzeba poszukać na nie odpowiedzi. Tym bardziej, gdy zmusza do tego najnowsze dzieło jednej z najbardziej znanych polskich reżyserek. Znanej nie tylko w Polsce, ale i na świecie.

Nie jest łatwo polemizować z międzynarodowym jury prestiżowego festiwalu. Według jurorów Berlinale najnowszy film Agnieszki Holland (68 l.) „otwiera sztukę na nowe horyzonty” i jako taki zasłużył na nagrodę Srebrnego Niedźwiedzia. To w niemieckiej stolicy pokazano „Pokot” po raz pierwszy, bo takie są wymogi tego prestiżowego konkursu. Warszawskie VIP-y zobaczyły film ponad tydzień później, a teraz jest już na ekranach kin w całej Polsce. Sukces polskiej reżyserki przyszła oklaskiwać Weronika Rosati (33 l.), która nareszcie wygląda na zadowoloną z życia. Może to zasługa nowego narzeczonego, z którym – jak głosi krążąca po stolicy plotka – zamierza już wkrótce się pobrać. Kiedyś aktorka lubiła opowiadać, że nie jest rozrzutna i nie puszcza kasy na ciuchy – widać i to się w jej życiu zmieniło. Sukienka wyglądająca jak ze sklepu z indyjskimi ciuchami to projekt samego Valentino i kosztuje (uwaga! – nie, to nie pomyłka) siedemnaście tysięcy złotych. Do tego buty tej samej marki za ponad trzy tysiące i dałoby się za to nieźle żyć przez okrągły rok. Raczej mało prawdopodobne, że Weronika zapłaciła za to z własnej kieszeni, pewnie wypożyczyła z warszawskiego sklepu, do którego często wpadają celebrytki i anonimowe, za to bogate warszawianki. Jak na premierę przystało, wszyscy twórcy filmu pojawili się na scenie, a wraz z nimi prosto z Berlinale również statuetka Srebrnego Niedźwiedzia. Zaskakująco mała, a jednak wielka, jeśli patrzeć na rangę tego wyróżnienia w świecie filmowców. Nie zapominajmy jednak, że wszystkie nagrody weryfikują na końcu widzowie, a ich oceny po warszawskiej premierze nie zawsze były tak entuzjastyczne jak jurorów w Berlinie. Nie do wszystkich przemówiła bowiem owa idealistyczna czy wręcz fanatyczna opowieść, która wydaje się rozgrzeszać zło czynione w imię dobra. „Pokot” to thriller ekologiczny, z pięknymi widokami Kotliny Kłodzkiej i zamieszkującymi ją brzydkimi – w środku i na zewnątrz – ludźmi. Mieszają się w nim konwencje, od groteski po dreszczowiec, co jedni uważają za atut, inni za słabość obrazu. Trudno znaleźć w tym filmie choćby jednego bohatera bez skazy i grzechów na sumieniu. Jedną postać, którą możemy lubić od początku do końca. Z którą chcielibyśmy się utożsamiać. Tylko przyroda nietknięta ludzką ręką zachwyca i urzeka o każdej porze roku. Jedynie zwierzęta są naprawdę pozytywnymi bohaterami tego filmu. Tu wielki ukłon w stronę autorów zdjęć, bo to oni – Jolanta Dylewska i Rafał Paradowski – zatrzymali w kadrze wyjątkową urodę polskich plenerów. Scenariusz „Pokotu” powstał na podstawie książki Olgi Tokarczuk (55 l.) i opowiada historię kobiety, która wypowiedziała własną wojnę okrucieństwu ludzi wobec zwierząt. Jak na dreszczo- mogli przekonać się, jaką metamorfozę przeszła na potrzeby filmu. W eleganckiej szczupłej pani z jasnoblond, wręcz anielsko białymi włosami trudno było rozpoznać postać z „Pokotu”: zaniedbaną, rozczochraną, nawiedzoną ekolożkę z nadwagą. Ponoć do filmu Mandat przytyła siedem kilogramów, ale nie ma już po nich ani śladu. Widać było, że nieskrywaną radość sprawiają jej niedowierzające spojrzenia widzów: „Czy to naprawdę ta stara siwowłosa baba z ekranu? Ludzie aż tak się nie zmieniają”. A jednak – ludzie może nie, aktorzy już tak. Na ekranie partneruje jej znakomity jak zawsze Wiktor Zborowski (66 l.), intrygująco wypadają też aktorzy młodego pokolenia – Jakub Gierszał (28 l.) o twarzy eterycznego młodzieńca z romantycznych poematów i Patrycja Volny (28 l.), prywatnie, o czym nie wszyscy wiedzą, córka nieżyjącego barda Jacka Kaczmarskiego. Ta początkująca artystka w filmie wciela się w postać nazwaną tajemniczo Dobra Nowina i rzeczywiście jest w jej twarzy jakaś łagodność rodem z dawnych obrazów. Na warszawskiej premierze pojawiła się w bordowej długiej sukience, która doskonale wpisywała się w ten wizerunek osiemnastowiecznej piękności, ale ciemnym kolorem niepotrzebnie dodała młodej aktorce lat. Na premierę przyszedł też elegancki jak z reklamy najdroższych garniturów Borys Szyc (38 l.). W „Pokocie” świetnie zagrał bezwględnego biznesmena, właściciela fermy lisów, wyzutego nie tylko z miłości do zwierząt, ale i do ludzi. Aktor, do którego dawno temu przylgnęło miano niegrzecznego chłopca polskiego szołbiznesu, ostatnio przeszedł imponującą metamorfozę iw wersji garniturowej, bez cienia wczorajszego zarostu, nie przypomina już samego siebie sprzed paru lat. To podobno dobry wpływ jego ostatniej narzeczonej Justyny Jeger-Nagłowskiej (36 l.), której po wielu nieudanych próbach swoich poprzedniczek udało się wreszcie okiełznać buńczuczny temperament Szyca. Kolejny raz potwierdza się stare powiedzenie, że za sukcesem każdego mężczyzny stoi kobieta. Co ciekawe, zarówno Szyc, (czarny charakter „Pokotu”), jak i Mandat (odtwórczyni pozytywnej w zamyśle autorów postaci) przyznali zgodnie, po obejrzeniu filmu na dużym ekranie, że nie spodziewali się, iż grają w nim takie negatywne postaci. Na premierowym pokazie nie mogło też zabraknąć Olgi Tokarczuk, w końcu to ona wraz z Agnieszką Holland pisała scenariusz na podstawie własnej książki. Pisarka ma na głowie dredy, a więc zaplątane w kołtuny długie kucyki. Podchodząc do sprawy metrykalnie, to raczej fryzura dobra dla nastolatki, i to takiej rodem z Jamajki, ale naszej autorce jest w nich wyjątkowo do twarzy.