Smakowite gwiazdki Michelina

Wielkie i małe rzeczy

Słynne gwiazdki będące spełnieniem marzeń restauratorów, opasły przewodnik w charakterystycznej czerwonej okładce i ogumienie kół łączy jedno – nazwisko Michelin.

Słynny przewodnik po raz pierwszy został wydany z inicjatywy producentów opon – braci André i Edouarda Michelinów z okazji wystawy światowej zorganizowanej w 1900 roku w Paryżu. Był adresowany do cyklistów. Otrzymywał go za darmo każdy, kto kupił choćby jedną oponę rowerową. Zamieszczono w nim listę warsztatów samochodowych, spis lekarzy, mapę drogową, plany kilku miast, a także propozycje ciekawych miejsc do zwiedzenia. Oznaczanie najlepszych lokali „gwiazdkami dobrego stołu” odnotowano w nim po raz pierwszy w 1926 r. Obecnie co- roczne ogłoszenie klasyfikacji Michelina jest wielkim wydarzeniem w świecie kulinarnym. Przyznawane są: jedna gwiazdka, dwie gwiazdki lub maksymalnie trzy – czym może się poszczycić zaledwie garstka re- stauratorów. O ich przyznaniu decyduje armia tajnych inspektorów odwiedzających wytypowane lokale. To od nich zależy, czy dane miejsce straci, czy też zyska pierwszą bądź kolejną gwiazdkę. Ich ocenie podlega m.in. dobór i jakość użytych produktów, smak i zapach serwowanej potrawy, ale także relacja między jej ceną a jakością. Wbrew pozorom to bardzo ciężka praca. Każdy z ekspertów w ciągu roku ma obowiązek odwiedzić 240 lokali, po czym wizytę opisać w szczegółowym raporcie. Tylko we Francji do sprawdzenia jest 4,5 tysiąca takich miejsc, a od pewnego czasu o gwiazdki mogą też walczyć lokale z wybranych miast leżących w innych krajach. W Polsce jest to Warszawa i Kraków.