Jak ważny jest dom

Dom od razu kojarzy nam się z czymś dobrym. W tym miejscu powinniśmy zadać sobie pytanie: Dlaczego tak o nim myślimy? Bo jest to miejsce, w którym zawsze otrzymamy pomoc i wsparcie. Czujemy się w nim bezpiecznie i spokojnie. Gdy go opuszczamy, z miejsca odczuwamy tęsknotę, co jest dowodem na to, że kochamy to miejsce. W domu oddajemy się swoim pasjom i nawet jeśli nie są one „po drodze” naszym rodzicom, nie przestaną nas szanować i akceptować. Pamiętajmy też, że rodzina chce dla nas jak najlepiej. Należąc do rodziny, czujemy się członkami jakiejś większej grupy, co daje nam poczucie przynależności. Czujemy się kochani i szanowani. Co sprawia, że tak się przywiązu- jemy do domu? Już od pierwszych dni życia zaczynamy go poznawać i zgłębiać jego sekrety. Dlaczego ta „pani” jest dla mnie taka miła? Po co ten „pan” nosi mnie na rękach? Po dłuższym czasie zaczyna nam coś świtać, a teraz znamy odpowiedź na te pytania. Po prostu oni nas kochają. Jest to główny powód. A gdy rodziny nie ma w pobliżu, czujemy wewnętrzną pustkę, której nie zapełni nic, oprócz widoku mamy, taty, brata czy siostry. Będąc jeszcze mali, myślimy sobie w duchu: „Skoro oni tak o mnie dbają, to ja nie będę musiał im pomagać”. Ale nic bardziej mylnego! Rodzice widzą w nas podporę, którą musimy stanowić.